De nieuwe Superman - de zoon van Clark Kent - uit zich als biseksueel en valt (ook) voor een reporter
In de nieuwe stripreeks van DC Comics rond de nieuwe Superman uit de superheld zich als biseksueel. Superman kust - net als zijn vader deed - een journalist, Jay Nakamura. "Superman symboliseert hoop, waarheid en gerechtigheid. Sinds vandaag symboliseert hij nog een tikkeltje meer", vertelt bedenker Tom Taylor.
Om enige verwarring de wereld uit te helpen: de nieuwe Superman is de 17-jarige Jon(athan) Kent, zoon van (de oorspronkelijke Superman) Clark Kent en de vastberaden journaliste Lois Lane van de Daily Planet. In de film "Superman returns" bleek het iconische koppel al een zoon te delen, eentje met superkrachten die als kind, om zijn moeder te beschermen, zonder verpinken een slechterik doodt door er een piano op te gooien.
In de stripreeks "Superman: son of Kal-El" zien we een tiener die worstelt met zijn loodzware erfenis als zoon van. Jon kan op moeilijke momenten rekenen op journalist Jay Nakamura. Gaandeweg evolueert die vriendschap naar verliefdheid en volgt een kus.
Deze keer staan de personages ook op gelijkwaardige voet. Waar Clark Kent "zijn" Lois Lane altijd diende te beschermen met zijn superkrachten, zal Jon Kent niet zoveel werk hebben: Jay Nakamura blijkt ook over gaven te beschikken.
Vooruitgang, hetzij langzaam
Het is zeker niet de eerste keer dat de LGBTQ+-gemeenschap zich vertegenwoordigd ziet in de fictieve superheldenwereld. Robin (Batmans rechterhand) is queer en ging begin dit jaar ook al in op een afspraakje met een mannelijke bewonderaar. Harley Quinn liet dan weer de Joker zitten voor vriendin Poison Ivy (afbeelding onder) en Batwoman was openlijk lesbisch. Zowel Batman als Batwoman kregen ook de nodige hulp van dokter Victoria October, een transvrouw.
De Amerikaanse cultuurcriticus Glen Weldon spreekt van "vooruitgang", maar niét bepaald van revolutie. Zo zit de naam van Jon Kent niet in het collectieve geheugen, maar zal Superman altijd gelinkt blijven aan die andere Kent, Clark.
"DC Comics maakt zijn kernpersonages niet divers", analyseert Weldon. Het gaat telkens om de superschurken, diegenen die bijrol hebben of de niet-oorspronkelijke (herkenbare) acteurs. Toch ziet Weldon het positief in. De vertegenwoordiging van diversiteit komt er. "Hetzij langzaam", merkt Weldon op.
De ploeg van "Het Journaal" stapte een stripwinkel in Gent binnen:
