Quinten Hermans heeft zijn eerste zege van het seizoen beet. En wat voor één. De Looienaar van het Tormans Cross Team rolde in het Amerikaanse Fayetteville de tegenstand schijnbaar moeiteloos op, goed voor zijn eerste zege ooit in de Wereldbeker.

“Ik voelde me nochtans niet supergoed de afgelopen dagen”, vertelde de Limburger. “Maar op mijn rollen vanochtend voelde ik dat het beter ging. De eerste twee ronden heb ik nochtans afgezien maar ik denk niet dat ik de enige was.”

LEES OOK. Quinten Hermans demonstreert met knappe solo en pakt eerste Wereldbeker-zege ooit, Eli Iserbyt blijft leider

Hermans trok ook al vroeg solo in het offensief. “In de derde ronde heb ik zelf doorgetrokken, kreeg een gaatje en dat bleek genoeg”, klonk het. “Of dit me verbaast? Ik heb heel hard naar het crossseizoen toegewerkt. Voor afreis heb ik al gezegd dat ik hier naar gepiekt heb. Vorm komt niet op bestelling maar schijnbaar hebben we het goed gedaan.”

Ook tactisch speelde Hermans het slim. “Ik wist dat ze met drie waren achter mij en dan weet je dat ze wel eens naar elkaar kunnen kijken. Vermoedelijk hebben ze me een paar seconden cadeau gedaan en die heb ik niet meer afgegeven.”

Eli Iserbyt: “Mooi rapport”

Eli Iserbyt blijft na zijn tweede plaats leider in de Wereldbeker. “Eerste in Waterloo en nu tweede: dit is een mooi rapport”, vond de West-Vlaming van Pauwels Sauzen - Bingoal. “In het begin was het beetje zoeken voor mij. Het was eigenlijk net iets te modderig. Maar op het einde vond ik een lijn met iets meer grip. Ik reed nog een goede achtervolging maar Quinten was te sterk.”

Iserbyt speelde met de bandendruk. “Ik ben van 1,2 naar iets onder 1 bar gegaan”, klonk het. “Dat verhoogt het gevaar op lekke banden, maar het was de enige optie, anders bleef ik ter plekke staan. Het parcours was lastig, vergelijkbaar met Valkenburg destijds. Van het weer zal op het WK in januari afhangen voor wie het parcours is. Het is een open parcours.”

Michael Vanthourenhout: “Wist niet waarover ze het hadden”

Michael Vanthourenhout finishte knap derde, maar heel even hing hem nog een diskwalificatie boven het hoofd wegens een foutieve fietswissel. “Ik wist niet waarover het ging”, reageerde Vanthourenhout. “Ik dacht dat er niets mis was gegaan bij de wissel, maar ik zou buiten de box gewisseld hebben. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk een nieuwe fiets.”

Logisch. De West-Vlaming moest in volle finale plots van de fiets. “Ik had een stuk touw van het parcours mee. Fietsen ging niet meer, ik kon enkel lopen. Veel meer dan een derde plaats zat er trouwens niet in. Quinten was de beste bergop en daar werd de koers gemaakt. De sterkste heeft gewonnen, ik ben heel blij met mijn derde plaats.”

Toon Aerts: “Niet superlang maar toch te lang”

Toon Aerts finishte op de vierde plaats, ook al vond hij in Fayetteville een parcours op maat. “Het was geen superlange wedstrijd maar voor mij was ze te lang”, reageerde de Kempenaar heel eerlijk. “Het beste was er ineens af. In het begin kon ik ze nog onder druk zetten maar op het einde van de koers niet meer.”

Een eventuele podiumplaats als gevolg van een diskwalificatie was niet wat hij wou. Aerts: “Michael hoorde duidelijk op het podium, ik niet. Mijn gevoel? Dat het beter was dan in Waterloo maar niet goed genoeg om te winnen. Maar ik wil minstens één keer op het podium staan vooraleer ik naar huis afreis. Dat zal dus in Iowa moeten gebeuren.”(gvdl)