Sam Gooris lijkt oprecht een goede vent die niets liever doet dan de mensen een leuke tijd te bezorgen

Ik verdenk een goede vriend ervan een niet onaanzienlijk deel van zijn identiteit te hebben ontleend aan Sam Gooris. Ook hij modernedanst zich een weg door iedere buurtkermis en bij uitbreiding het leven, het etaleren van een encyclopedische kennis van het Vlaamse lied slechts onderbrekend voor een opgestoken pink en een kort maar hevig “ambiance!”. Binnen het uur gaat hij iedereen lopen kussen. Eenmaal de zolen van alle kleverigheid zijn ontdaan echter, is hij weer die gewone, genereuze man met een gezin en een beroep. Een mooi iemand die de wereld liever onveroverd laat.

Het verklaart wellicht waarom ik geen hekel heb aan Sam Gooris. ’s Mechelaars oeuvre baadt in een lichtheid die men doorgaans aantreft in een fles botermelk, en toch gun ik hem zijn succes. Want net zomin als hij blijk geeft van diepgang doet hij dat van arrogantie of andere wansmakelijkheden eigen aan drie decennia in de showbizz. Het voordeel aan laagwater is dat je de bodem ziet zoals hij is. Sam Gooris lijkt oprecht een goede vent die niets liever doet dan de mensen een leuke tijd te bezorgen.

Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar de wereld kan nog iets leren van Sam Gooris.

Tot een soortgelijke conclusie moet men bij productiehuis Zodiak zijn gekomen want kijk, daar komt Expeditie Gooris ons toegerold, als een valies met een opstandig wieltje. In dit programma wordt de clan Gooris half Europa door gedreven om een reden die me na een uur kijkverdriet nog niet duidelijk was, maar na een weinig research het aandoen van ‘verschillende plaatsen die van betekenis zijn voor hen’ bleek. Dat deze keer Dubrovnik van een immense betekenis was kunnen we afleiden uit het feit dat Gooris het eerst uitsprak als Drobnedrobik en later als Vrnodnik.

Maar goed, een aanleiding voor dit programma is van minder belang: wat de kijker wil is een antwoord op de vraag hoe het gezin reageert op de vele verschillen met Vlaanderen waarmee het zal worden geconfronteerd. In Sams geval is dat, mede omdat zijn monologue intérieur in één moeite door ook een monologue extérieur is, al snel duidelijk: op enige teleurstelling om een lege koelkast na overheerst de tevredenheid. Alles is fantastisch, magnifiek of onbeschrauflek. De rest houdt het bij uitroepen als “Hoe knap is dees?” en “Amai, wat een trappen”.

Mater familias Kelly Pfaff had als voorwaarde voor dit programma gesteld dat het gezin niet de hele tijd zou worden geregisseerd, “het moest in de eerste plaats een vakantie zijn”. En net zoals de meeste vakanties lijkt ook Expeditie Gooris vooraf leuker dan op het moment zelf.

Ooit stuurt men het louter volgen van BV’s als televisieformat finaal met vakantie. Die dag wordt pas echt onbeschrauflek.

Expeditie Gooris, dinsdag om 21.05 uur op VTM 2 en op VTM GO.