Direct naar artikelinhoud
OnderzoekPolitie

‘Dat niemand dan denkt: dit klopt hier niet’: opnieuw vragen bij overlijden van verwarde 36-jarige man in politiecel

Jim Cooreman is overleden in een politiecel.Beeld VTM

Op 25 oktober 2019 overleed Lebbekenaar Jim Cooreman (36) in een politiecel. Uit onderzoek door Het Laatste Nieuws en VTM Nieuws blijkt dat geen gevolg werd gegeven aan de suggestie om de man naar een dokter te brengen en dat hij ruim een half uur levenloos in zijn cel lag voor een arts zijn overlijden vaststelde.

Jim Cooreman had in de nacht van 25 op 26 oktober om 3.49 uur zelf de hulpdiensten gebeld met de vraag om een ambulance te sturen. Uit de transcripties die Het Laatste Nieuws en VTM Nieuws konden inkijken, blijkt dat hij verward is. Cooreman staat onder meer bekend voor drugsfeiten. De noodcentrale stuurt geen ambulance, maar agenten van de politiezone Buggenhout-Lebbeke ter plaatse. Wanneer de twee patrouilles arriveren, zijn er vier agenten nodig om Cooreman te overmeesteren. De agenten leggen hem op de vloer van de combi, met één agent op zijn bovenlichaam, een andere op zijn benen, schrijft Het Laatste Nieuws. 

De agenten brengen Cooreman naar het politiekantoor van Dendermonde, omdat daar een cel vrij is. Onderweg belt een van de agenten de waarnemende korpschef op. Uit de verhoren door het Comité P blijkt dat deze suggereert om Cooreman naar een medische wachtpost te brengen, met het oog op een gedwongen opname. De agenten doen dat niet, naar eigen zeggen omdat ze vreesden dat Cooreman opnieuw agressief zou zijn. Daarom besluiten ze hem eerst naar een cel te brengen en dan een arts te laten komen.

Lusteloos

Bij aankomst in Dendermonde om 4.30 uur is van agressie nog weinig sprake. Op bewakingsbeelden is te zien hoe Cooreman lusteloos tussen de agenten hangt. De agenten zetten Cooreman in een cel op de grond, met zijn hoofd tegen een bankje, en kleden hem uit tot op zijn ondergoed - een standaardprocedure.

Op de camerabeelden is bijna veertig minuten lang te zien hoe Cooreman roerloos in zijn cel ligt. De camerabeelden zijn ook te zien op het bureau van de agenten, maar zij grijpen niet in. Cooremans ouders kunnen daar niet bij.  “Dat niemand dan denkt: dat klopt hier niet...”, zegt vader Frankie Cooreman in Het Laatste Nieuws. “Op dat moment konden ze evengoed een ziekenwagen of mug gebeld hebben.” Om 5.10 uur komt de dokter binnen, neemt de polsslag van Cooreman en doet teken dat hij overleden is.

Jonathan Jacob (1983-2010).Beeld VRT

Acute psychose

De zaak doet denken aan de dood van Jonathan Jacob (26), die in 2010 overleed in een politiecel in Mortsel na een tussenkomst van het Bijzonder Bijstandsteam (BBT) van de politie. Jacob verkeerde op 6 januari 2010 in een acute psychose toen hij werd opgepakt door de politie. Het psychiatrisch centrum Broeders Alexianen weigerde een opname omdat Jacob agressief was. De politie bracht hem vervolgens naar een cel en het BBT werd erbij gehaald om hem een kalmerende injectie te kunnen toedienen. Jacob overleed aan inwendige bloedingen door het geweld dat daarbij werd gebruikt. De agenten werden veroordeeld voor onopzettelijke doding.

In 2018 stierf de 39-jarige Slovaakse Jozef Chovanec na een hardhandig politieoptreden in een politiecel op de luchthaven van Charleroi. Pas nadat in 2020 beelden uitlekten over dat politieoptreden, startte een onderzoek naar de zaak.

Hartfalen

In een onderzoek naar de zaak-Cooreman kwam het parket tot de conclusie dat de man stierf aan hartfalen na een ‘geëxciteerd delirium’, het gevolg van een combinatie van een grote hoeveelheid drugs en stress. Volgens Isabelle Suy, advocate van de agenten, blijkt uit het onderzoek door het Comité P dat ze hun job correct hebben uitgevoerd en dat hen niets ten laste kan worden gelegd.

Cooremans ouders blijven wel met vragen zitten bij de gebeurtenissen. “Een modelburger gaan ze niet naar een cel brengen, maar naar een ziekenhuis. Daar zou een ziekenwagen van in het begin bij geweest zijn. En zelfs had het niet meer gebaat, en mocht Jim gestorven zijn op een bed in het ziekenhuis, dan zou het toch een ander gevoel geweest zijn.”