Socioloog Herman Loos was een jaar maaltijdkoerier aan huis in Leuven: "Het is hard werken voor weinig geld"

"Ik heb in mijn vrije tijd 12 maanden lang voor Deliveroo gewerkt als maaltijdkoerier. Dat is leuk als je graag fietst en via een app door allerlei straten geloodst wordt. Maar als je het doet om maaltijden te bezorgen is het een ander verhaal", vertelt Herman.

"In het begin waren het studenten die dit deden om een centje bij te verdienen. Maar dat is al een tijdje niet meer het geval. Er werken tegenwoordig veel mensen zonder papieren in deze sector, via duistere tussenpersonen en in omstandigheden die erg slecht zijn. Ze kloppen weken van soms 70 uren, maar houden daar erg weinig aan over. Het is dus hard werken voor weinig geld. Het argument dat deze mensen zo mee bijdragen tot onze economie klopt dus niet", aldus Loos.

"Het is geen job waar je rijk van wordt, en dat is best OK want zo zijn er nog jobs", vindt Herman. "Maar het is geen job die eerlijk verloond wordt, en dat is niet correct." Bovendien verloopt het contact met het bedrijf erg moeilijk, bijvoorbeeld wanneer je als fietskoerier een ongeval hebt. "Je komt via een chatfunctie op de app terecht in een callcenter in Madagascar. Die mensen kennen dat hier natuurlijk niet. Ik hoorde van sommige koeriers dat ze eerst vragen of je de maaltijd nog kan bezorgen."

Herman Loos bundelde zijn ervaringen in een boek. "Homo Deliveroo" heet het, met als ondertitel: dwangarbeider van de weg. Hij werkt als socioloog aan de Hogeschool van Antwerpen en Brussel, en is in zijn vrije tijd nog steeds actief als fietskoerier, maar brengt geen maaltijden meer aan de man. "Alleen nog pakjes", lacht hij. 

Homo Deliveroo verschijnt bij uitgeverij EPO.