Bij RevArte komen patiënten terecht met fysieke en cognitieve stoornissen die ze recent hebben verworven. Ze krijgen er de kans om te revalideren onder begeleiding van kinesisten, ergotherapeuten en neurologen. RevArte in Edegem is het grootste revalidatieziekenhuis van Vlaanderen en werd in 2011 opgericht.

“Ons revalidatieprogramma heeft ook aandacht voor de persoonlijke noden van de revalidant en zijn naasten”, zegt Debby Van Vlasselaer, hoofdverpleegkundige in het jongerencentrum binnen RevArte. “Zo begeleiden we hen op sociaal vlak, op het gebied van verzekering, justitie en administratie.”

Jonge patiënten

De Koningin bezocht de therapiezaal, waar patiënten onder meer opnieuw leren wandelen met behulp van artificiële intelligentie. Ze maakte ook een korte wandeling met patiënt Gwen De Vriendt, die een exoskelet droeg. “Hiermee kan ik nu beter het stappen oefenen”, zegt Gwen. “Anderzijds kan ik eindelijk terug communiceren op ooghoogte met andere mensen.”

In het centrum Herbosch-Ceurremans, de jongerenafdeling van RevArte, speelde koningin Mathilde een potje tafelvoetbal met enkele jonge mensen die er momenteel verblijven. “Ik had beter wat meer geoefend met Filip”, lacht ze na een own goal. De 24-jarige ex-patiënt Manon Marquet uit Hove vormde een team met Mathilde. “En we hebben gewonnen”, lacht ze. “Dat levert een goed verhaal op om later aan de kinderen vertellen.”

Als in een droom

Manon werd vijf jaar geleden op haar bromfiets aangereden door een auto. “Ik was er erg aan toe toen ik hier binnenkwam”, zegt ze. “Na het ongeluk heb ik tweeënhalf weken in coma gelegen. Ik herinner me werkelijk niets meer van mijn tijd in het ziekenhuis. Toen ik in RevArte binnenkwam, kon ik niets meer, maar ik kreeg intensieve begeleiding. Lang heb ik gedacht dat ik in een droom leefde. Ik kon echt niet vatten dat ik hier lag.”

“Ik voelde me een last voor mijn ouders en had echt het gevoel dat ik hun leven had verpest”, vertelt Manon. “Zij waren op vakantie toen ik mijn ongeval had. Mijn mama heeft foto’s van mij opgehangen op mijn kamer die dateerden van voor mijn ongeval. Dat was niet altijd gemakkelijk voor me, omdat ik terug dat meisje van toen wilde zijn. Maar nu zie ik dat anders: ik heb mijn waarde teruggevonden.” De volledige linkerkant van Manons lichaam was verlamd. Ze gaat om de drie maanden nog langs bij RevArte, maar dankzij haar revalidatie kan ze nu weer helemaal functioneren in het normale leven.

Dansen

“Ik draag de revalidatie natuurlijk niet alleen”, benadrukt Manon. “Mijn familie en trouwe vrienden staan altijd klaar voor mij. Zonder hen zou ik niet zo ver staan, en ik ben hen enorm dankbaar. Mijn zus Corentine is nu mijn kinesiste. Het is superfijn om dit met haar te beleven. Zij heeft me ook aangemoedigd om opnieuw te gaan dansen, want dat deed ik voordat ik ben verongelukt. Dankzij Corentine stond ik opnieuw op een podium, en dat dansen heeft me geholpen om mijn lichaam goed aan te voelen.” Manon vertelt dat haar zus een dansschool heeft en dat Corentine ervan droomt om danslessen voor mensen met een beperking te geven.

“Ik zou nu de klok niet willen terugdraaien. Die vijf jaar na mijn ongeval hebben me gemaakt tot wie ik ben. Ik ben nu echt een doorzetter, een kwaliteit die ik voor mijn ongeval niet zo sterk in me had.” Manon is op zoek naar een job. “Mijn grote droom is om in een productiehuis te gaan werken, ik hoop ook met mijn verhaal anderen te kunnen inspireren. Want ik had iemand zoals mezelf goed kunnen gebruiken tijdens mijn revalidatie, om me te tonen wat er mogelijk is.”