GAMEREVIEW. ‘Age of Empires IV’: mijn beschaving is beter dan de jouwe
gamereviewHet werd na alle remakes van klassieke real-time strategiegames zo onderhand tijd voor echt nieuw bloed. Dat is precies wat Age of Empires IV belooft. Met liefde en respect voor de intussen twintig jaar oude voorgangers. Misschien zelfs met een beetje te veel respect, maar de formule lijkt nog niets aan kracht ingeboet. Toch niet als ze zo vakkundig wordt toegepast als hier.
Voor de originele trilogie van Age of Empires moet je teruggaan naar eind jaren 90. De hoogdagen van het real-time strategiegenre. Een tijdperk dat inmiddels net zo lang achter ons ligt. De voorbije jaren zagen we vooral remakes van RTS-klassiekers zoals die originele trilogie, Warcraft III en Command & Conquer. Dat maakt deze Age of Empires IV, als een écht nieuwe aflevering, een uitzondering voor een tegenwoordig stiefmoederlijk bedeeld genre.
Geen test nodig
Hoewel er een andere studio aan de knoppen zat, heb je geen test nodig om het Age of Empires-DNA in dit nieuwe hoofdstuk te spotten. Het respect voor het bronmateriaal heeft het op sommige punten zelfs gewonnen van de modernisatiedrang waarmee andere reïncarnaties de speler van vandaag te bekoren. Zo hebben de makers bijvoorbeeld weerstaan aan de verleiding om naar een noemenswaardig meer gedetailleerde of realistische visuele stijl op te schuiven. En hoewel het aanvoeren van meer dan 100 militaire units absoluut geen uitzondering is, is op een taaier of competitiever niveau de overwinning meestal terug te voeren naar de speler die zijn of haar economie het efficiëntst managet.
De meeste Age of Empires-sessies gaan als volgt. Je kiest een van de acht vroegmiddeleeuwse beschavingen: Fransen, Engelsen, Russen, Mongolen, Chinezen het Heilig Roomse Rijk, de Abbassiden en het Sultanaat van Delhi. Je begint normaal met een vrij bescheiden nederzetting, die je dan door voedsel, grondstoffen en bouwmaterialen in te zamelen, doet groeien tot je aan de voorwaarden voldoet om naar een nieuw tijdperk te upgraden. Bijvoorbeeld van de Donkere Middeleeuwen naar de Feodale periode. Dat geeft je telkens weer toegang tot nieuwe gebouwen, units en upgrades.
Solo of hoog competitief
Dat alles doe je (bijna altijd) in functie van het zo snel mogelijk uitbouwen van een zo krachtig mogelijke legermacht, waarmee je de andere beschavingen mee van de kaart veegt. Bij voorkeur voor die dat met jou doen. Dat kan in Skirmish-wedstrijden solo of samen met andere spelers tegen AI-opponenten. De echt competitieve speler kiest natuurlijk voor multiplayer en het feit dat Age of Empires IV je zowel toelaat om Ranked-matches te spelen als om wedstrijden tussen andere spelers vanuit de game te toeschouwen, bewijst dat de makers het ernstig nemen met hun eSports-ambities.
Wie de originele games of de uitstekende recente remakes speelde, kan de tutorials eigenlijk overslaan, maar die zijn kort en verhelderend genoeg om dat niet te doen. Hetzelfde geld voor de eerste van de vier singleplayercampagnes. Die begint als een veredelde follow up voor die tutorials, maar ontpopt zich als een verrassend boeiende interactieve geschiedenisdocu. Een voor vele spelers misschien overbodige extra, maar naar onze mening een absolute aanrader. Deze game belooft regelmatig met nieuwe content te brengen en daar mag wat ons betreft gerust zo’n campagne tussen zitten. Twee ook.
Beschaving-hoppen
De verschillen tussen de beschavingen in technologieën, unieke eenheden of tactisch-strategische opties, lijken eerder bescheiden. Dat maakt dat je als speler vlot van de ene naar de andere beschaving kan hoppen, zonder de game opnieuw te moeten aanleren. Op dat taaiere en/of meer competitieve niveau, gaan die verschillen echter wel alsmaar zwaarder doorwegen. De betere speler stemt zijn oorlogseconomie en het moment om in het offensief te gaan af op wat zijn beschaving … en die van zijn tegenstander(s) uniek maakt. Dàt is de kern van Age of Empires IV, veel meer dan de onvermijdelijke schermutselingen of veldslagen.
Age of Empires IV geeft een vandaag de dag zeldzaam afgewerkte indruk. Alles werkt zoals dat bedoeld is. De menustructuur is logisch en overzichtelijk opgebouwd. Eenmaal in-game neem je het enkel tegen je oppositie en niet tegen de elegant eenvoudige interface op. Veel micromanagement bij individuele units komt er niet aan te pas. Op de lage moeilijkheidsgraden raak je nog weg met louter muisklikken, maar wil je de uitdaging opdrijven, dan moet je blindelings de juiste sneltoetsen kunnen vinden. Units groeperen is een absolute must wil je tijdens massale veldslagen de totale chaos en nodeloze verliezen vermijden.
Tikkeltje bijziend
Dat de tactiek in gevechtssituaties terug te voeren is op aantallen, statistieken en het aloude schaar-papier-steen principe, is een designkeuze. Wie zijn real-time strategy-combat liever dieper heeft, kiest liever voor een Total War- of Company of Heroes-titel. Dat de camera zich wraakroepend onvoldoende ver laat uitzoomen, is al een veel minder makkelijk te rechtsvaardigen. Deze game smeekt vaak om een beter overzicht en de graphics zijn niet zo heftig dat meer uitzoomen een technische onmogelijkheid lijkt.
Je zou kunnen zeggen dat Age of Empires IV te weinig nieuws of opmerkelijkst naar de beproefde, maar intussen twintig jaar oude formule brengt. Je zou daarbij 100% gelijk hebben. Maar als het zo goed als hier wordt gedaan, blijkt die formule nog steeds rechtop te staan. Het blijft natuurlijk nog even afwachten of de verschillende beschavingen zich in competitieve multiplayer als evenwichtig en evenwaardig bewijzen, maar zoals het er nu uitziet, verklaren we de middeleeuwen officieel weer sexy.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
GAMEREVIEW. ‘Metroid Dread’ is ellendig goed
-
GAMEREVIEW ‘Sable’: verbluffend visueel experiment verpakt een wat makke videogame
De nieuwe videogame Sable is opgetrokken in een visuele stijl die aan de betere Frans-Belgische strips doet denken. Het is een gedurfd, betoverend experiment, waarin de reis door de dorre woestenij met je hoverfiets – zoals dat betaamt voor reizen – belangrijker is dan de bestemmingen die je aandoet. Alleen word je al dat baden in lyrische eenzaamheid na enkele uren ook weer hartgrondig beu, en is er niet iets wezenlijks dat ervoor in de plaats komt. -
Independer
Dit zijn de 5 populairste autokleuren en zo beïnvloedt de kleur van je wagen de prijs
Zwart, wit of grijs: het klinkt misschien wat eentonig, maar als je auto deze kleur heeft dan kun je rekenen op de nodige waardevastheid als je hem ooit wil verkopen. Daarnaast zijn er nog een paar andere elementen die de restwaarde van een voertuig bepalen. Independer.be maakt je wegwijs. -
-
GAMEREVIEW ‘Golf Club: Wasteland’: golfen op ruïnes van een verwoeste beschaving - de onze!
-
games
Spelen met gezond boerenverstand: waarom adventuregames geregeld weer opduiken
Met titels als ‘Kathy Rain: Director’s Cut’, 'Encodya', ‘Hercule Poirot: The First Cases', ‘Road 96' en binnenkort ‘Syberia: The World Before’ zijn er dit jaar weer heel wat adventuregames, waarin de speler verder komt in het verhaal door logische puzzels op te lossen, voorhanden. Maar evengoed kunnen ze binnenkort even snel weer verdwenen zijn. -
gamereview
GAMEREVIEW. ‘Hot Wheels Unleashed’ weet de spirit van je wonderjaren te raken
Met toegankelijke maar uitdagende racegameplay en een aanpak die je helemaal terugvoert naar de tijd waarin je je speelgoedautootjes door de zandbak ploegde, is Hot Wheels Unleashed een onverwacht toppertje. Al zullen alleen suckers voor nostalgie over de kleine maar talrijke gebreken heen kijken. -
Livios
Gebruik azijn nooit op beton of natuurstenen die kalk bevatten: zo ga je wél voor een brandschoon en schadevrij terras
-
GAMEREVIEW. ‘Hercule Poirot: The First Cases’ is een prima gemaakte B-game
-
Interview met Pokémon-ruilkaartendesigner Atsushi Nagashima: ‘We hebben nooit iets aan de basisregels veranderd’
Met een nieuwe rush in de speelgoedwinkel, en zeldzame exemplaren die enkele honderden euro’s waard zijn, hebben Pokémon-ruilkaarten zich opnieuw onder de aandacht van spelers gewerkt. En dan is de Celebrations-uitbreiding, die het vijfentwintigjarige bestaan van de Pokemon Trading Card Game viert, nog maar pas begonnen. We spraken met game director Atsushi Nagashima over het geheim achter het succes. -
KIJK. Mark Zuckerberg en zijn vrienden spelen schietspelletjes in ‘de bunker’
Mark Zuckerberg (39), oprichter van Facebook en baas van techbedrijf Meta, speelt ook al eens graag een spelletje met zijn vrienden. En hoe. De miljardair deelde onlangs een grappige clip op Instagram waarmee hij menig gamer meteen stikjaloers zal maken. In de clip wordt Zuckerberg ‘betrapt’ door zijn vrouw in wat hij zelf ‘de bunker’ noemt. -
Zo worden videogames opgefrist met een ‘remix’