Een wandeling met Nutteloze Borden: ze maken je niet wijzer, ze doen je wel glimlachen
Jezelf laten leiden door informatiebordjes die je weinig informatie, maar wel een glimlach in de plaats geven. Dat is het opzet van de Nutteloze Bordenwandeling die dit weekend geopend werd in Hoogstraten.
Hoogstraten, de charmante grensgemeente bekend van haar aardbeien, de Heilige Bloedprocessie en Equal Idiots, heeft er een nieuwe toeristische trekpleister bij. De Nutteloze Borden-route loodst wandelaars langs Hoogstratens highlights op zoek naar vijftig schijnbaar nutteloze infobordjes met ludiek opschrift die geruisloos opgaan in de omgeving. Een plakkaatje aan een lantaarnpaal leest: finalist lantaarnpaalverkiezingen 2007, op een bankje een gouden plak in nagedachtenis van B. Ankman, directeur van dit filiaal. Niet bepaald gidsend dus, maar wel goed voor een glimlach.
Bezieler van deze trektocht is programmamaker en creatieveling Kamiel De Bruyne (29), aan wiens brein ook het met een Emmy bekroonde tv-format Sorry voor alles is ontsproten. “Het is eigenlijk een uitloper van een lockdownactiviteit.” De Bruyne vertelt hoe hij in het voorjaar van 2020 net zoals de doorsnee-Vlaming vaker de voordeur achter zich dicht trok om doelloos te kuieren. Wandelingen die hij voor zichzelf en menig voorbijganger opleukte door Nutteloze Bordjes te kleven. Geïnspireerd door de Australische street artist Michael Pederson kon hij zo mensen op een totaal andere manier naar hun dagelijkse omgeving doen kijken.
“In het begin zat er nog geen groot idee achter, ik vond het vooral een fijne afleiding, maar de bordjes waren wel heel populair op Instagram. Een volger vroeg me of ik eens een wandeling wou organiseren langs al mijn kleefwerk. Dat was helaas onmogelijk, omdat ze over heel België verspreid hingen, maar dat bracht me wel op dit idee.” De Bruyne deed een oproep of er gemeentes interesse zouden hebben in zo’n wandeling en kreeg daar veel respons op. Ninove was de eerste stad die De Bruyne vrij spel gaf, 90 kilometer verder ging ook Hoogstraten overstag. Volgens schepen van Toerisme Arnold Wittenberg (Hoogstraten Leeft) is de Nutteloze Bordenroute een goede manier om een jonger doelpubliek aan te spreken.
Rat Sheeran
Aan het stadhuis scannen Yannick (26) en Stephanie (25) de QR-code waarmee ze de wandelroute op hun smartphone kunnen openen. “Het is niet dat wij nu pas aan het wandelen zijn geslagen, wij deden dat sowieso al vaker, zelfs voor corona, ja”, lacht het duo twintigers. “Deze wandeling is ongeveer een uurtje, maar omdat je blijkbaar af en toe goed moet zoeken naar de bordjes ben je waarschijnlijk wel even zoet.”
Effectief. Hoewel de verschillende punten waar er bordjes ophangen werden gemarkeerd op het kaartje, is het belangrijk dat je goed oplet. De bordjes hangen immers niet allemaal op ooghoogte. Zo is er een verboden toegangszone met ketting en stopbord gemaakt voor een uitgeholde boom, en wijst een klein billboard boven een rioolrooster op de aanwezigheid van discotheek Riyolo, waar die avond een special guest performance van Rat Sheeran verwacht wordt. In het Begijnhof hebben we tien minuten tevergeefs gezocht, al maakten solidaire wandelaars er ons later op attent dat we in de groentetuin ‘larie’ en ‘apekool’ hadden kunnen vinden. Helaas.
Net omdat de bordjes van De Bruyne eruitzien als echte informatieborden is niet iedereen in Hoogstraten zich bewust van het feit dat ze in een openluchtvoorstelling rondwandelen. “Dat? Dat heeft er altijd al gehangen, hoor”, reageert een vrouw wanneer we wijzen naar een bordenverzameling die tegen een boom langs een veldweg hangt. ‘Honden aan de leiband’ leest het eerste. ‘Dino’s ook’, staat er op het tweede. Het is de subtiliteit die de glimlach op je gezicht dwingt, je wordt beloond als je verder kijkt dan je neus of het blauwe lijntje op Google Maps lang is.
“We hebben deze wandeling al heel vaak tegen elkaar gezegd: amai dat is hier toch schoon eigenlijk. Terwijl we hier dus wonen”, lacht een delegatie van de Harley Davidson Club die net het laatste bordje van de wandeling gespot heeft. “Het was een originele manier om onze buurt nog eens te verkennen, een extra reden om buiten te komen op een herfstdag. En we hebben goed gelachen ook. Al denk ik dat hij bij het bedenken sommige bordjes wel iets te veel jenever ophad.”