LEES OOK: Hoe de regenboogvlag in Antwerpen van anonieme kroegen naar grote discotheken werd verzet

Armand kwam voor de eerste keer het café binnen in 1955 als 18-jarige openlijk homoseksuele jongen. Vanaf 1980 stond hij zelf achter de toog. Homo zijn in de jaren 50 ging voor hem niet altijd van een leien dakje. Dat vertelde hij bij de 60ste verjaardag van het etablissement. “Alles gebeurde met de gordijnen dicht en uit het zicht van alles en iedereen. Zelf ben ik tegen mijn ouders of andere familieleden nooit uit de kast gekomen.”

Van de vroege jaren 80 tot de eerste helft van de jaren 90 kende Café Strange zijn hoogtepunt: “Het was hier zo goed als elke dag over de koppen lopen”, herinnert Armand zich. “Er waren hier geregeld fuiven en ze kwamen hier het varken uithangen met carnaval of op de dagen dat de ‘gewone’ Antwerpenaar dat ook kwam doen.”

Golf van geweld

Rond de jaren 90 zag Armand dat het lastiger werd voor homo’s om uit te gaan in de stad. “Plots was er een golf van geweld tegen homo’s, en het leek alsof het oogluikend werd toegelaten. Daardoor werden heel wat mensen afgeschrikt.”

Toen het café zijn verjaardag vierde in 2015 dacht Armand het zijne over het uitgaansleven op dat moment. “Ach, het is oké”, klonk het toen. “Het mysterie is er alleen af. Mensen hebben achter hun computer alles al gezien en daardoor verliest het een groot deel van zijn charme.”

Hij trok op dat moment nog steeds volk en zolang hij fysiek in orde was wilde hij blijven gaan. Maar nu is dat dus voorbij. Armand stopt ermee.

Omwille van de verwaarloosde boekhouding werd er tijdelijk een bewindvoerder aangesteld om orde op zaken te stellen. Dat zegt de vaste klant Mathijs in HLN. “Vorige week woensdag besliste die bewindvoerder opeens – vanuit het niks – om Strange op te doeken. Zonder door te hebben dat daarmee een heel erg belangrijk Antwerps cultureel erfgoed de nek wordt omgedraaid.”

LEES OOK: Oudste homocafé viert 60ste verjaardag