RECENSIE. ‘Dr. Brain’: “Niet de mindfuck waarop we gehoopt hadden”

Uiteraard kan een innoverend bedrijf als Apple niet achterblijven op de Zuid-Koreaanse hype. Met ‘Dr. Brain’ heeft streamingplatform Apple TV+ nu z’n eigen, eerste Zuid-Koreaanse topproductie beet. Eén onder de regie van visionair filmmaker Kim Jee-woon, met bovendien een ‘Parasite’-acteur als hoofdrolspeler. Meer kwaliteitslabels heeft een reeks tegenwoordig niet nodig om zelfs de meest aarzelende kijkers over de streep te trekken, al moeten we misschien ook niet te vroeg victorie kraaien. Zuid-Koreanen zijn immers ook maar mensen, die ook al eens een mindere reeks kunnen maken.

Fans van de gelijknamige, geanimeerde webreeks weten al min of meer waar ‘Dr. Brain’ over gaat. Voor zij die hier niet mee bekend zijn, vertelt ‘Dr. Brain’ het verhaal van een geniale hersenwetenschapper genaamd Sewon die er zijn levenswerk van heeft gemaakt om hersensynchronisaties mogelijk te maken in de hoop er medische doorbraken mee te forceren. Aanvankelijk hoopt Sewon deze technieken te kunnen inzetten bij comapatiënten en dementerenden, maar wanneer blijkt dat hij z’n revolutionaire uitvinding zou kunnen gebruiken om een mysterieus ongeluk op te helderen, besluit hij de hersenen van enkele overleden sleutelfiguren te hacken in de hoop om in hun herinneringen aanwijzingen te vinden. Niet alleen botst dit op heel wat ethische vraagtekens, bovendien blijkt het aftappen van de hersenspinsels van dode mensen niet zonder gevolgen. Zo zien we Sewon op een bepaald moment een lijstje opstellen van wat zijn persoonlijke eigenaardigheden en herinneringen zijn en welke hij per ongeluk geabsorbeerd heeft van z’n dode proefkonijnen.

Dat laatste is wat ‘Dr. Brain’ op een fantasierijke, angstaanjagende trip had kunnen sturen waarbij het verhaal had kunnen uitgroeien tot een gestoorde thriller die ons tot in onze nachtmerries had kunnen achtervolgen. Alleen werd met dat potentieel helemaal niets gedaan. Wat we krijgen is een ondermaats detectiveverhaal waarbij Dr. Brain’s uitvinding eerder een middel is om de rechercheurs van een moordonderzoek dichter bij de waarheid te brengen. En dat soort intermediair gedoe hebben we al genoeg gezien in series als ‘The Mentalist’ en ‘Prodigal Son’ en is dus een te simpel opzet om fans van scifi-reeksen in het algemeen en Zuid-Koreaanse cinema in het bijzonder geboeid te houden. Een serie over hersenen hacken zou een mindfuck moeten zijn. Punt.

Op een gegeven moment leeft één van de overledenen waarmee Dr. Brain z’n hersenen heeft verbonden in het verhaal verder als geest en vergezelt hij Sewon op z’n zoektocht om de waarheid aan het licht te brengen. Dat enkel hij met deze geest kan communiceren, zorgt voor een onmogelijke vriendschap die perfect voor een paar absurde, luchtige en humoristische momenten had kunnen zorgen, maar zelfs dat werd ons niet gegund. Kortom: het potentieel is er, het verhaal is niet niet onderhoudend, maar het geheel is -ondanks z’n visuele aantrekkingskracht- verre van meeslepend. Na een paar afleveringen vond ons brein het dan ook de enige juiste reactie om een rustig remslaapje in te zetten om deze ondermaatse kijkervaring voorgoed achter ons te laten.

‘Dr. Brain’ krijgt elke donderdag een nieuwe aflevering op Apple TV+

Tijd over? Onze andere recensies vind je hier. 

RECENSIE. ‘Invasion’: “Veel blabla, weinig boemboem”

RECENSIE. ‘The Morning Show 2’: “Sappig steekspel waarvoor u best een extra zak chips in huis haalt”

RECENSIE. ‘Sex, Love & Goop’: “Klaar om eens goed te lachen, maar dan kwam de ‘sexistentiële crisis’: doen we het al heel ons leven verkeerd?!”