GAMEREVIEW. ‘Death’s Door’, een onversneden parel die nu eindelijk door iedereen ervaren kan worden

Voor wie het destijds zou gemist hebben: ‘Death’s Door’ is een actie-avontuur dat nogal flink beïnvloed is door old school Zelda-games. Niet dat daar iets mis mee is, integendeel. Hier kruip je echter niet in de huid van een knul met puntige oren en bedenkelijke kledingsmaak, maar in de pluimen van een kraai die de taak heeft om de zielen van overleden magische wezens naar het hiernamaals te begeleiden. En met ‘begeleiden’ wordt bedoeld dat je er eerst ook wel even voor moet zorgen dat ze in overleden toestand belanden. Dat klinkt allemaal nogal luguber, maar die grimmige sfeer wordt perfect in balans gehouden door de kleurrijke graphics vol schattig vormgegeven personages en de royale dosis onnozele humor waarmee het hele spel doorspekt is.

De gameplay laat zich nog het best omschrijven als een combinatie van de eerder genoemde 2D Zelda-spellen en - bij gebrek aan een betere vergelijking - ‘Dark Souls Light’. Voor het verkennen van de wereld ben je zoals Link aangewezen op wapens die je vindt door de verschillende kerkers en puzzels tot een goed einde te brengen, waarna je met je nieuwe speeltje weer een stukje meer van de kaart kan vrijspelen en toegang kan krijgen tot voordien schijnbaar onbereikbare kamers. 

De gevechten zijn dan weer wat meer leentjebuur gaan spelen bij de notoire serie van From Software. Zeker tijdens de (mini-)baasgevechten wordt je succes bepaald door het ritme te vinden tussen strategisch wegrollen om aanvallen te ontwijken en weten wanneer je kan toeslaan. De moeilijkheidsgraad van ‘Death’s Door’ is echter een pak relaxter dan die van de Souls-games. Zo verlies je na een nederlaag niets van je opgespaarde items, waardoor je op lastige momenten steeds wat kan grinden om je kraai sterker en behendiger te maken zodat zelfs de pittigste tegenstanders nooit frustrerend onverslaanbaar aanvoelen.

Waar ‘Death’s Door’ en zijn rechtstreekse invloeden wel grondig verschillen, is de lengte van het spel. Verwacht geen avontuur dat je wekenlang zal bezighouden met hopen sidequests in een gigantische spelwereld. Als je niet al te grondig op zoek gaat naar verborgen items, sta je na een tiental uur al oog in oog met de eindbaas. Dat lijkt kort, maar het zorgt er ook voor dat het spel op geen enkel moment aanvoelt alsof het nodeloos uitgesponnen wordt. Bovendien is er na het verslaan van die eindbaas heel wat post-game inhoud, zodat je nog niet meteen terug naar de echte wereld moet.

Eerder deze week won ‘Death’s Door’ nog de prijs voor beste indiegame van 2021 op de Golden Joystick Awards. Een geheel terechte overwinning, en des te straffer als je weet dat dit nog maar het tweede spel is van gamestudio Acid Nerve. ‘Death’s Door’ dompelt je dan ook vanaf de eerste seconde onder in een unieke wereld die zowel mistroostig als oogstrelend mooi is en zuigt je meteen mee in een verhaal vol humor en onvergetelijke personages. De perfect gebalanceerde gameplay en sfeervolle soundtrack zorgen ervoor dat ‘Death’s Door’ een onversneden parel is geworden die nu eindelijk door iedereen ervaren kan worden.