‘Er was een ochtend waarop ik wakker werd en bijna niet uit bed raakte’, vertelt Dendoncker. ‘Ik was aan het huilen, mijn vriendin heeft mij uit bed moeten helpen. Ik geraakte niet in de douche, lichamelijk zat ik volledig vast. En ik hield niet op met huilen. Toen hebben we gezegd: “oké, er is iets aan de hand”. Er was een angst zodanig groot geworden dat ze mijn leven hypothekeerde.’

‘Concreet kreeg ik een enorme druk op mijn borst’, gaat hij verder. ‘Mijn adem werd precies afgesneden. Er is een dwanggedachte die je niet loslaat, die je bij je nekvel grijpt. Het is een heel akelig gevoel, omdat het lijkt of je de controle over je eigen lichaam volledig kwijt bent. Al zullen er ook mensen zijn die een angstaanval anders zullen omschrijven. Dit is voor mij persoonlijk. Het heeft een heel verlammend aspect, niks lukt nog. Je voelt je heel zwaar, het ketent je vast aan je bed of aan je zetel.’

Out of the blue

Om terug tot zichzelf te komen, probeerde Dendoncker ergens neer te gaan zitten. ‘Met mijn handen op de grond, zodat ik contact had met de vloer. Dan probeerde ik gewoon te tellen, tot tien of tot twintig. Om die gedachte naar achter te dwingen. Ik begon ook op mijn ademhaling te letten. Dat hielp ook.’

• Waarom Elodie Ouédraogo een ‘te gekke’ muts, die niet perfect is, ontwierp

De comedian vertelt verder dat hij moeilijk een concrete oorzaak voor zijn angsten kan aanduiden. ‘Dat is ook het probleem. Een concrete aanleiding is er niet echt. Op zich had ik een heel goed leven: een job die ik graag deed, een lief, een huis. In mijn context is het heel moeilijk om te zeggen: dat en dat heeft die depressie veroorzaakt. Ik geloof dat het bij sommige mensen veel duidelijker is, maar bij mij is dat niet het geval. Het was een beetje out of the blue.’

Bijna drie maanden was Dendoncker opgenomen, van november 2020 tot eind januari, begin februari 2021. ‘Onder intense begeleiding, zowel groepstherapie als individuele therapie. In eerste instantie kon ik het zelf niet goed geloven, tijdens die eerste week was ik nog in denial. Ik voelde me toen ook best oké, na die bewuste ochtend had ik me weer samengeraapt. Maar toen het allemaal begon te bezinken, kwam ik enerzijds tot rust en raakte ik anderzijds weer in paniek. Toen voelde ik: oké, daarvoor ben ik hier.’

Taboe

‘Gemakkelijk was het niet, want je denkt constant aan het thuisfront. Mijn lief, die alles alleen moet doen. Tegelijkertijd probeer je , zo goed en zo kwaad als het lukt, voor de geest te houden: “ik moet dit oplossen, zodat ik weer de oude kan worden”. Dat is de doelstelling, ook al betekent dat dat je maanden van huis weg bent.’

Dendoncker maakte zelf via Instagram bekend dat hij zich had laten opnemen. ‘In eerste instantie om mensen die met eenzelfde problematiek kampen, angsten of depressie, duidelijk maken dat ze geen taboe of schroom moeten voelen om dat te delen. Ik dacht: “als ik dit doe, kan het misschien iemand over de streep halen om met professionals te gaan praten”. Want je mag er niet te lang mee wachten.’

Zilveren randje

En Dendoncker spreekt uit ervaring. ‘Dat ik het heb uitgesteld, geeft alleen maar aan hoe erg ik het niet wilde. Hoe erg ik niet klaar was om geconfronteerd te worden met die paniekaanvallen, met die depressie in het algemeen. Het pakt je altijd op een slecht moment. Ik denk dat ik lang gedacht heb: “als ik het negeer, gaat het vanzelf weg”. Maar het helpt je niet vooruit, want dan krijg je het later dubbel en dik terug. Dus: probeer die signalen niet te verdoezelen en er net heel goed naar te luisteren.’

Nu het stilaan beter gaat, ziet de comedian in de verte een zilveren randje aan de donkere maanden. Wanneer Terryn vraagt of er comedy zit in alles wat hij heeft meegemaakt, antwoordt hij positief. ‘In alles zit comedy, ook in wat ik heb meegemaakt. Maar het zal nog een tijd duren voor ik dat op die manier verteld krijg.’