Het koppel met twee kinderen uit Leopoldsburg experimenteerde al jaren met SM waarbij vooral de man de touwtjes in handen nam. Op 8 augustus 2018 rond zes uur ’s ochtends waagden de twee zich aan bondage of een seksuele activiteit waarbij een partner de andere via allerhande technieken vastbindt. “Hij wou me laten zweven”, verklaarde de vrouw die een heel gedetailleerde verklaring aflegde. De vijftiger bond haar vast aan de hals, voeten en handen. Na een lange kus en een banale ruzie over nagellak op de tenen stopte hij haar een bal in de mond en deed de vrouw een blinddoek om. “Op die manier kon ze niet meer protesteren”, sprak advocate An Govers voor de vrouw. Vervolgens trok de betichte de benen onder haar uit waarna ze met het hoofd in een strop kwam te zitten. “Doordat ze 94 kg weegt, begeeft de haak het en valt ze op haar achterwerk. Met strangulatietekens als resultaat. Dit is poging tot moord”, aldus An Govers.

Scheiding

Ook voor het openbaar ministerie gaat het om een moordpoging. “Het gaat hier om potentieel levensbedreigend geweld door het toesnoeren van de hals. Enkel door haar lichaamsgewicht is erger voorkomen. Er was al sprake van een poging van zodra u al het materiaal klaar legde. U experimenteerde. Drie keer daarvoor had u dat al gedaan.”

De procureur vorderde voor de moordpoging tien jaar cel en daarbovenop tien jaar terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank. Volgens het parket had de man wel degelijk een motief. Hun huwelijk zat al een tijdje in het slop en er was gekozen voor een open relatie zodat iedereen zijn seksuele driften kon stillen. Tussendoor hadden ze nog seks, wat de verdediging met klem ontkende. “U had al een nieuwe vriendin het hof gemaakt en had haar de zevende hemel beloofd. Zij zou met u gaan samenwonen en een gezin stichten. Alleen zat u nog met een echtgenote met wie u vijftien jaar samen was. U had uw nieuwe vriendin een echtscheiding beloofd, wat niet het geval was. Dus u heeft alles laten uitschijnen tot een zelfmoordpoging”, aldus de procureur.

Pathologische leugenaar

Zowel het parket als de advocate van het slachtoffer schilderden de verdachte af als een pathologische leugenaar. Zo vertrok hij meteen na de bondage-sessie zelf naar het ziekenhuis. “Met hartklachten”, vertelde de man aan zijn echtgenote. In werkelijkheid belandde hij op de afdeling psychiatrische zorgen met suïcidale klachten. “De rode draad in dit dossier is dat u liegt.” De procureur verwees naar verklaringen van zijn buurvrouw, zijn moeder, zijn zus en werkmakkers bij defensie waar hij bekend staat om zijn straffe verhalen. “U liegt en vertelt fantasieverhalen.” In de rechtbank had de verdachte twee versies voor de feiten. “Mijn toenmalige echtgenoot heeft geprobeerd zelfmoord te plegen. Ik blijf bij dat standpunt.” “U gokt op twee paarden. In de conclusies van uw raadsman spreekt u over een mislukt seksspel.” “Dat is juridisch-technisch. Dat is voor mijn raadsman.”

Niet gevaarlijk

In een uitvoerig pleidooi wees raadsman Jan Swennen erop dat zijn cliënt een blanco strafblad heeft. “Toegegeven, hij is misschien iemand die fantaseert, maar hij is niet gevaarlijk.” Hij trok de gedetailleerde verklaring van de vrouw in twijfel. “Mevrouw gaat naar seksclubs en houdt er zeer deviant extreme seksuele handelingen op na. Een abnormaliteit. Ik wil meegaan in wat de burgerlijke partij zegt, maar zeg niet dat dit normaal is. Dit is hoogst pervers”, aldus Swennen. Hij minimaliseerde de BDSM-interesse van zijn cliënt. “Dat was zijn ding niet. Hoogstens heeft hij haar met een zweepje bewerkt. Wat is dat nu voor een verhaal?” Volgens Swennen hadden de twee sinds hun relatie in het slop zat ook geen seks meer, laat staan SM.

“Uw rechtbank moet voldoende zekerheid hebben wat er gebeurd is, hoe het gebeurd is … Hier is twijfel. De rechtbank moet niet gaan fantaseren naar de houding van de burgerlijke partij en beklaagde”, aldus Swennen die de vrijspraak vroeg. “Bij haar is pure jaloezie omgeslagen in boosheid. Mijn cliënt is op haar zwarte lijst terechtgekomen. Als u haar verhaal gelooft dan gaat het om onopzettelijke slagen en verwondingen. Het voornemen om te doden is nooit doorgezet. Maar misschien liegen beide partijen wel?”

“U mag me een leugenaar noemen, maar een moordenaar ben ik niet”, sprak de beklaagde tot slot.

Vonnis op 11 februari.