Direct naar artikelinhoud
Voor u uitgelegdTelevisie

Vertrouwen is goed, controle is beter: hoe ‘The Masked Singer’ het grootste geheim van het land weet te bewaren

Papegaai in ‘The Masked Singer’.Beeld VTM

Een edelhert, een cycloop en een papegaai nemen deel aan een zangwedstrijd. Het klinkt als het begin van een slechte mop maar het is de baseline van kijkcijferhit The Masked Singer. Een programma dat valt of staat met de strikte omerta rond de ware identiteit van de kleurrijke figuren die op het podium staan. Maar hoe handhaaf je dat?

Kies je moment

Wie als BV dezer dagen even van de radar verdwijnt of afspraken schrapt zonder daar een geloofwaardige uitleg voor te geven wordt er meteen van verdacht op vrijdag als ridder, papegaai of robot door het leven te gaan. Onterecht zo blijkt. The Masked Singer is immers al afgelopen zomer ingeblikt. “Net om dat soort speculatie te vermijden”, legt Olivier Deprez uit. Deprez is executive producer bij productiehuis Fremantle en moet ervoor zorgen dat de identiteit van zijn gemaskerde goudhaantjes geheim blijft. “Tijdens de zomermaanden was nog niemand bezig met de zoektocht naar The Masked Singer”, vertelt hij. “Bovendien is het in de vakantiemaanden makkelijker om zonder argwaan te wekken een gat in je agenda te laten vallen.” Enige nadeel: hoe meer tijd er tussen opname en uitzending zit, hoe groter de kans op lekken. Maar daar zijn dan weer andere oplossingen voor.

Beperk het gezelschap

Hoe minder mensen weten wie er in de pakken zit, hoe kleiner de kans op een vroegtijdige ontmaskering. En dus zijn er bij de zender en het productiehuis maar een handvol mensen die precies weten hoe de vork in de steel zit. Dan hebben we het over de zenderbazen die het licht op groen moeten zetten voor elke kandidaat, de dans -en zangcoaches en de eindverantwoordelijken bij het productiehuis. 

Deprez: “Voor iedereen die daarbuiten valt, is de regel: als het niet noodzakelijk is dat hij of zij de identiteit van de kandidaten kent, dan blijft het een geheim.” En dat geldt ook voor de kandidaten. Zij hebben toestemming van het productieteam nodig om partner, familie of kinderen in te lichten over hun vrijdagse bezigheden. 

Maar ook presentator Niels Destadsbader weet niet wie er in de pakken zit. Op eigen vraag, zo blijkt. Zijn manier om versprekingen te vermijden. Maar er zijn ook nadelen verbonden aan die onwetendheid. Deprez: “Niels kent zowat heel bekend Vlaanderen en raadt als presentator ook graag mee. Met het gevaar dat hij met de juiste naam aan komt zetten.” De vermomde zangers weten dan weer wel van elkaar wie er deelneemt. “In de VS is dat anders”, zegt Deprez. “Daar heb je kandidaten met aparte trailers, gescheiden opnamemomenten en een heel schema om ervoor te zorgen dat niemand elkaar per ongeluk tegen het lijf loopt. Voor ons was dat gewoon niet te doen.” 

Miss Poes.Beeld VTM

Doe er het zwijgen toe

En dat mag je gerust letterlijk nemen. Er wordt de kandidaten voor, tijdens en na de opnames immers gevraagd geen woord te spreken buiten hun kleedkamer. Om dat makkelijker te maken krijgen ze naast het blinkende faceshield dat ze te allen tijde moeten dragen ook een zwarte hoodie met daarop ‘Don’t talk to me’. Ook tijdens repetities in vol ornaat mogen de kandidaten niet spreken om te vermijden dat mensen van de crew hun stem zouden herkennen. Communiceren gebeurt dan met handgebaren en een krijtbordje.

“Makkelijk is dat niet”, vertelt Yanina Wickmayer die dit jaar deelnam als Roos. “Probeer op dat podium maar eens met handgebaren duidelijk te maken dat je korset te strak zit.”  Ook het vervoer van en naar de studio gebeurt in alle anonimiteit. “Iemand als Andy Peelman, die vorig jaar meedeed, rijdt rond in een auto met zijn gezicht op”, vertelt Deprez. “Die heb je dus liever niet op de parking staan.” Daarom stappen alle kandidaten op voorhand over in wat meer anonieme wagens. Om eenmaal aangekomen die anonimiteit te bewaren krijgen ze in de wagen een zwarte zak waar ze alle – te opzichtige – persoonlijke spullen in kwijt kunnen. 

Vertrouwen is goed, controle is beter

En dan hebben we het nog niet over het publiek gehad dat bij elke show aanwezig is. Die moeten dan wel voor het zingen de kerk uit en krijgen dus de ontmaskering niet te zien, toch hebben ze wel info over bijvoorbeeld de verschillende pakken en personages die de makers liever niet zien uitlekken. “Daarom proberen we hen mee te nemen in ons verhaal”, legt Deprez uit. Dat begint al bij hun selectie. “Het zijn mensen die het tijdens het vorige seizoen goed hebben gedaan in het spel waarbij je online moet raden wie in de pakken zit. Ze weten dus allemaal dat het programma valt of staat met geheimhouding en willen dat niet verpesten door uit de biecht te klappen.” 

Maar omdat je nooit helemaal zeker weet of dat voldoende garantie biedt, zijn er ook controlemechanismen. Telefoons bijvoorbeeld krijgen bij het binnenkomen een stickertje bovenop de cameralens geplakt. Na de opname worden al die telefoons gecontroleerd op lijmresten om te zien of niemand het stickertje probeerde los te pulken. En dan zijn er nog de boetes. Iedereen – publiek, panel, deelnemers, crew – ondertekent een zogenaamde non-disclosure agreement waarin je belooft de komende maanden je mond te houden. Doe je dat niet, dan krijg je een boete. En die kan oplopen. In de Nederlandse versie van het programma worden inbreuken bestraft met bedragen tussen de 200.000 en de 250.000 euro. Of dat hier ook het geval is wil Deprez niet bevestigen. “Maar die boetes zijn zeker niet vreemd. De bedragen die in onze contracten voor pakweg de crew staan zijn gelijkaardig.”