Zwangere vriendin van Belgische fotograaf in Afghanistan mag niet terugkeren naar huis en zoekt noodgedwongen hulp bij taliban

Bellis trok in augustus naar Afghanistan als verslaggeefster van het mediabedrijf Al Jazeera. Daar ondervroeg ze de taliban tijdens hun eerste persconferentie over de manier waarop ze meisjes en vrouwen in Afghanistan behandelen. Volgens de journaliste is het dan ook “vreselijk ironisch” dat ze diezelfde vraag nu aan haar eigen regering moet stellen. 

In Nieuw-Zeeland geldt al een tijdje een erg streng coronabeleid. Iedereen die uit het buitenland wil terugkeren, moet tien dagen in quarantaine in een opvangcentrum dat door het leger wordt beheerd. In het centrum zijn echter veel te weinig plaatsen, waardoor de wachtlijst erg lang is. Heel wat Nieuw-Zeelanders zijn om die reden momenteel gestrand in het buitenland, sommigen in penibele omstandigheden. Ook de zwangere Bellis kwam meteen op een wachtlijst terecht.

In haar open brief vertelt Bellis dat ze in september was teruggekeerd naar Qatar. Daar ontdekte ze dat ze zwanger was van haar Belgische partner Jim Huylebroek, een fotograaf die werkt voor The New York Times. Ze beschrijft de zwangerschap als “een wonder”, omdat dokters Bellis eerder hadden verteld dat ze onvruchtbaar was. In Qatar kon de journaliste echter niet blijven. Ongehuwd zwanger raken is daar namelijk strafbaar. 

Bellis stopte in november bij Al Jazeera en verhuisde samen met haar vriend naar België. Aangezien ze echter geen vaste inwoner was, kon ze ook in ons land niet lang blijven. Ondertussen werden de pogingen om toestemming te krijgen van de Nieuw-Zeelandse dienst Managed Isolation and Quarantine (MIQ) voortgezet, maar zonder enig succes. Volgens Bellis had het koppel enkel nog visums om in Afghanistan te wonen. 

Om die reden sprak de journaliste met enkele taliban-contactpersonen. Die verzekerden haar dat ze veilig naar Afghanistan zou kunnen komen zolang ze zou beweren dat ze getrouwd is. “Als het escaleert, dan bel je ons”, lieten de taliban haar weten. De journaliste zou maar liefst 59 documenten naar de Nieuw-Zeelandse autoriteiten in Afghanistan hebben gestuurd, maar die wezen haar aanvraag voor een noodterugkeer telkens af. 

Volgens Chris Bunny, het hoofd van MIQ, voldeed Bellis’ aanvraag initieel niet aan de voorwaarden. Hij zou de vrouw naar eigen zeggen hebben laten weten dat ze een nieuwe aanvraag moest doen die wel aan de regels voldeed. “Dat is niet ongewoon en het is een voorbeeld van hoe we behulpzaam proberen te zijn voor Nieuw-Zeelanders die zich in moeilijke situaties bevinden”, aldus Bunny. 

Bevallen in Afghanistan, waar de gezondheidszorg op instorten staat en waar ook moeder- en kindzorg te wensen overlaat, ziet Bellis niet zitten. Momenteel lijkt er echter opnieuw wat vooruitgang te komen in haar zaak. Dat komt omdat Bellis liet weten dat ze advocaten zou inschakelen en met haar verhaal naar buiten zou komen. Volgens de Nieuw-Zeelandse coronaminister Chris Hipkins worden de aanvragen van de verslaggeefster en haar vriend opnieuw bekeken, al kreeg de journaliste voorlopig nog geen officiële toestemming om terug naar huis te keren. 

BEKIJK OOK