Al snel was duidelijk dat Nadals servicegames de power misten die de Rus wel bracht. Medvedev kwam in de eerste set op zijn opslag nooit in gevaar, terwijl de man van Mallorca al in het derde game twee wonderlijke punten moest bovenhalen om een eerste break af te wenden. Slechts uitstel evenwel. In de daaropvolgende servicebeurt greep Medvedved de macht. Nadal had weinig in te brengen. Free points? Amper. Al die slices? Weinig effectief. Het publiek, hopende om mitspieler te zijn in een onversneden portie sportgeschiedenis, bleef in overweldigende mate achter de Spanjaard staan, maar dat volstond niet: 2-6.

Louis van Gaal

Nadal had onderweg naar de finale niet het moeilijkste parcours afgelegd. In zijn tabelhelft had de topfavoriet Novak Djokovic zijn juridische knokpartij tegen de Australische overheid verloren en outsider Alexander Zverev was in de vierde ronde gestruikeld. Maar het nummer twee van de wereld was another cook, om Louis van Gaal te citeren. Een uur lang zat de superieure Rus behoorlijk onbekommerd in de driver’s seat, met Nadal die veel zocht maar weinig vond. En plots, in het vierde game van de tweede set, leek de kamp te kantelen. Nadal dwong zijn eerste breakpunten af, en greep de kans met beide handen beet. Na de eerste break volgde een eerste ace en een eerste love game, goed voor 4-1 en een stadion dat tot leven kwam.

Na die flauwe eerste set had de kamp ondertussen wel de spankracht en de kwaliteit gekregen die de gelegenheid verdiende. Een perfect dropshot, waarbij Medvedev over zijn eindeloze benen struikelde, bracht Nadal tot 5-3 en de kans om op eigen service de set te grijpen. In een tien minuten durende game vol drama overleefde de 20-voudige major-winnaar eerst vier breakpunten, alvorens een setpunt af te dwingen. Maar dan liep het toch nog mis. In de tiebreak liep Nadal wel 5-3 uit, maar Medvedev bleek uiteindelijk toch te sterk. De winnaar van de US Open vroeg steun van het publiek, maar kreeg vooral gejouw te horen.

Wimbledon

Tiebreak – heartbreak? Nadal stond voor een van de moeilijkste opgaves uit bijna twintig jaar toptennis. Hij stond 2 sets achter tegen de beste speler van het afgelopen half jaar. Kon hij die berg nog beklimmen? Sinds Wimbledon 2007 was Nadal – 13 keer op rij - nooit meer uit dergelijke achterstand teruggekomen. Maar als hij tenonder ging, zou dat - geheel volgens karakter - strijdend zijn. Exemplarisch: in het zesde game moest Nadal meer dan zeven minuten werken om een 0-40 achterstand op te halen: 3-3. Bij 4-4 ging Nadal door de opslag van de Russische slungel: 5-4, waardoor hij nogmaals de kans kreeg om voor setwinst te serveren. Dit keer lukte het wel: 6-4 en 2-1 in sets.

Naarmate de match vorderde, vertoonde Medvedev steeds meer sporen van fysiek verval en stijgende frustratie. Nadat hij in game 3 van de vierde set zijn opslag had verloren, moest hij medische bijstand inroepen om zijn dijspieren te laten behandelen. Het momentum? Dat kwam dus steeds meer bij Nadal te liggen. Zeven breakpunten kostte het de Iberiër, maar hij brak opnieuw de opslag van zijn rivaal: 4-2. 35 jaar oud, een dozijn zware blessures doorstaan, alles gezien, alles gewonnen, maar de paars-witte krijger speelde beter dan 4 uur eerder, bij het begin van deze finale. Zijn tweede ace van de dag leidde tot 5-4 en de kans om zichzelf naar een decider te serveren. Met een love game was het zover: 6-4 en 2-2 in sets.

Alles draaide zondag in Melbourne om de race naar grand slam nummer 21. Bij die historische gebeurtenis hoort een match van historisch formaat. En die kwam er dus ook. Medvedev moest zichzelf al meteen in de openingsgame met aces 18 en 19 uit de zorgen serveren. Met zijn beweeglijkheid en zijn backhand afgebot, restte hem dat nog. Wie kon bij 2-2 de winnaar voorspellen? Een sublieme forehand zette Nadal op 3-2, de eerste keer van de avond - na bijna vijf uur draven - dat Nadal op voorsprong stond. Met eerst 4-2 en dan 5-3 kwamen zege en historie steeds dichterbij.

Snakte er iemand naar nog wat extra drama? Nadal kwam bij 30-0 op twee punten van de oppergaai, maar Medvedev brak nog eens de opslag van zijn opponent: 5-5. Prompt gevolgd door een break van Nadal, die nog eens kon serveren voor de prijzen. Dit keer lukte het wel: het mirakel van Melbourne was een feit. In ongeloof zakte hij door de knieën.

Na deze klassieker is Rafael Nadal dus de enige eigenaar van het recordaantal grand slam-zeges, de belangrijkste maatstaf om de beste speler aller tijden aan te duiden. En zijn meest vruchtbare major, Roland-Garros waar hij al 13 keer primus was, volgt straks in het voorjaar. Nogmaals: dat voor een man die vijf maanden geleden op krukken een ziekenhuis in Barcelona uitpikkelde en vervolgens elke dag kampte tegen de angst dat het doek gevallen was.