Tennisanalist Filip Dewulf over de stier in Rafael Nadal: “Hij is een onwankelbare combinatie van oer -en wilskracht”

Het was twee uur ’s nachts, Rafael Nadal en Daniil Medvedev hadden elkaar net vijf uur en 24 minuten uitgeperst waarbij de eerste zijn tweede Australian Open-titel en 21ste grandslamkroon had veroverd. Wat deed de Spaanse veteraan? Hij kroop op een spinningbike om zijn cooling down plichtsbewust af te werken. 

Nadal Stapte er enkel af om de felicitaties van elfvoudig grandslamwinnaar Rod Laver in ontvangst nemen. Opperprof. Toonbeeld van toewijding. Of zoals Roger Federer het verwoordde in zijn felicitatieboodschap: “Je ongelooflijke werkethiek en vechtlust zijn een inspiratiebron voor mij en talloze anderen.” 

In die magnifieke marathon hadden (heel) veel spelers één, twee of drie keer de handdoek gegooid, meerdere malen hun ongenoegen getoond of frustraties en zenuwen de bovenhand laten nemen. Niets van dit alles bij de Mallorcaan. “Hij kan me verslaan, ik kan verliezen, maar ik mag niet opgeven”, toonde Nadal zijn mindset. 

Dé mindset. Ondanks eerdere, pijnlijke nederlagen in Melbourne – herinner u de bijna zes uur durende finale in 2012 tegen Djokovic –, ondanks een comeback van een vijf maanden durende blessurepauze, ondanks een coronabesmetting net voor vertrek naar Australië en ondanks de vraagtekens die bij het lijdende lijf van een 35-jarige krachtpatser mogen gezet worden, boog hij maar brak hij niet. 

Nooit. Geen kik gaf hij, geen twijfel toonde hij, geen punt liet hij lopen. Exemplarisch. In dat opzicht is de in cijfers grootste speler aller tijden meer stier dan geit. Een onwankelbare combinatie van oer -en wilskracht. Een vijf uur lang venijnig prikkende, Russische toreador kan er over meespreken.  

Lees ook. 

Nadal heeft grandslamrecord beet na straffe comeback in epische Australian Open-finale tegen Medvedev: “Dit blijft voor de rest van mijn leven in mijn hart”