Wayne Rooney openhartig over drankprobleem tijdens carrière: “Ik vreesde voor mijn dood”

Rooney (36) zegt dat hij vreesde dat hij had kunnen sterven of iemand had kunnen vermoorden op het dieptepunt van zijn drankproblemen. Tegenover Sally Nugent van BBC Breakfast was hij openhartig over zijn problemen, die ook in de nieuwe documentaire over zijn leven en carrière (vanaf vandaag te zien op Amazon Prime) uitgebreid aan bod zullen komen.

Rooney beleefde op zijn zestiende al zijn doorbraak bij Everton, nam als 18-jarige Engeland bij de hand op het EK 2004 en maakte daarna een recordtransfer naar Manchester United. Daar speelde hij dertien seizoenen en scoorde hij 253 keer in 559 duels, maar had hij ook veel persoonlijke problemen.

Rooney onthulde de donkerste plekken waar alcohol en zijn geestelijke gezondheidsproblemen hem brachten. Toen hem werd gevraagd wat zijn grootste angst op die momenten was, antwoordde hij: “Waarschijnlijk de dood, daar ben ik vaak bang voor geweest. Ik heb veel fouten gemaakt, daar kunnen we eerlijk over zijn. Dat kunnen meisjes zijn geweest, het kan rijden onder invloed zijn geweest, wat ik tot mijn grote spijt vaak heb gedaan. Maar mijn grootste angst was dat ik iemand of mezelf zou doden door mijn roekeloze gedrag. Dat is een hele enge gedachte, een slechte plek om mentaal te zijn.”

Hij was jarenlang te trots om hulp te zoeken. “Ik wist dat ik hulp nodig had, om mezelf te redden maar ook om mijn gezin te redden. Maar ik voelde dat het mijn geheim was en dat het beter was om dat zo te houden. Tien of vijftien jaar geleden kon ik niet een kleedkamer binnenstappen en zeggen: “Ik worstel met een alcoholprobleem, ik worstel met mijn geestelijke gezondheid’. Dat kon ik niet doen. Als ik een paar dagen vrij was, wat gelukkig niet vaak het geval was, sloot ik mezelf op in huis en begon ik eindeloos te drinken. Ik probeerde dat uiteraard te verbergen voor mijn zoons, maar natuurlijk hebben ook zij de problemen meegekregen.”

De documentaire op Amazon Prime vertelt het leven van Rooney van zijn jongste jeugdjaren tot nu. Zijn problemen met geweld en alcohol begonnen al op zijn twaalfde, toen hij met een groep vrienden regelmatig bewust op zoek ging naar vechtpartijen.

“Mijn jeugdcoach Colin Harvey zag mij ooit op straat met een fles drank in mijn hand. De volgende dag riep hij mij in zijn kantoor. Hij zei: ‘Je bent het grootste talent dat ik ooit heb gezien, vergooi het niet.’ Dat opende mijn ogen, maar ik heb de aantrekkingskracht van drank helaas nooit kunnen weerstaan. Het was mijn manier om even te ontsnappen aan alle aandacht en druk die ik vanaf mijn zestiende al voelde, overal waar ik kwam.”

Rooney en zijn vrouw Coleen gaan ook openlijk in op de vele ‘slippertjes’ die Rooney maakte, waarvan sommigen breed werden uitgemeten in de Britse boulevardkranten. “Als er alcohol in het spel is, ga je slechte beslissingen nemen en zal je de gevolgen moeten dragen. Het neemt niets van mijn liefde weg voor Coleen.”

“Ik weet dat mensen zeggen: ‘Ze blijven gewoon bij elkaar om het gezin bij elkaar te houden’ Dat speelde zeker mee, maar we houden ook nog steeds van elkaar. Hopelijk heeft Wayne ervan geleerd en komt hij niet weer in die situaties terecht. We hebben een goede relatie en zijn ook goede vrienden”, vertelt Coleen. 

Rooney werd uiteraard ook gevraagd hoe zijn band met alcohol op dit moment is: “Het is prima, ik heb het echt onder controle. Dat moet ik wel, als vader van vier zoons die naar mij opkijken en hoofdtrainer van een grote club. Ik was nooit een echte alcoholist, ik was meer een binge drinker.”

Rooney heeft nog altijd moeite met de constante aandacht die hij overal krijgt in Engeland. “Je hebt veel geld, huizen, auto’s en vrouwen, maar wat je verliest is je vrijheid. Ik ging een paar dagen geleden met mijn kinderen naar Total Ninja en ik moest na tien minuten vertrekken. Dat is niet omdat ik geen contact wil met fans, ik heb letterlijk ongeveer 100 foto’s gemaakt, maar daardoor kon ik mijn kinderen geen aandacht geven. Je probeert normaal te zijn, maar dat lukt niet. Ik denk dat veel spelers zouden zeggen: ‘Ik ben liever een normaal persoon dan dit leven te hebben’.”