Kim Meylemans in tranen na 18de plaats op rampzalige Winterspelen: “Twee verschrikkelijke weken”

Na een zesde en een twaalfde plaats in de eerste twee runs volgde zaterdag een elfde stek in run drie. Daardoor had ze nog zicht op het beoogde olympisch diploma (top acht). Maar in de vierde run liet ze het helemaal afweten. Geen snelheid, veel aanrakingen met de wand. Ze werd 20ste en laatste en tuimelde in de eindklassering terug naar een 18de plaats. Ze sloeg de handen voor haar hoofd - de teleurstelling was enorm. 

“Het wou gewoon niet lukken”, zei een geëmotioneerde Meylemans. “Elke run heb ik geprobeerd om er terug voor te gaan. Ik bleef bij de start alles geven, ook al had ik heel veel last aan de hamstring. Die laatste run ontglipte me helemaal.” 

Meylemans heeft er een moeilijke periode opzitten. Zo verbleef ze tijdens de Spelen vier dagen in isolatie vanwege een positieve coronatest, gevolgd door een week waarin ze de strikte regels voor risicocontacten moest naleven. Op de koop toe liep ze op training een scheurtje op in de hamstring.

“Ik probeerde om tegen mezelf te zeggen dat het niet te veel was. Maar het resultaat is wat het is”, vervolgde de skeletoni, die vier jaar geleden 14de werd op de Spelen in Pyeongchang. “Voor de tweede keer op rij kan ik op de Spelen hier niet lachend staan. Het zal wat tijd vergen om het allemaal te laten bezinken. Ik heb hier vier jaar lang voor gewerkt. Om het dan op deze manier de mist in te zien gaan, is heel pijnlijk. We zullen bekijken wat de volgende stappen zullen zijn.”

Na de finish werd Meylemans getroost door haar vriendin, de Braziliaanse skeletoni Nicole Rocha Silveira. “Daar had ik veel aan. Zonder haar zou het uiteraard nog een pak moeilijker geweest zijn. Ik kijk er nu vooral naar uit om opnieuw een normaal mens te zijn en zo snel mogelijk naar huis te gaan. China staat momenteel niet op mijn lijstje met favoriete bestemmingen.”

“Het is heel moeilijk te zeggen in welke mate mijn isolatieperiode een aandeel heeft in deze prestatie. Ergens zorgde het voor motivatie. Maar misschien was het te geforceerd. Het heeft zeker niet geholpen. Ik heb dit seizoen aan zes wereldbekerwedstrijden deelgenomen met dezelfde meisjes. Vijf keer was ik top zes. Dan is het jammer dat het zo misloopt op deze Spelen. Ik weet wat ik waard ben, en dat is zeker geen 18de plaats.”