“Voor 1,2 miljoen m³ kunstsneeuw wordt zo’n 222 miljoen liter water chemisch behandeld”: zo ligt er toch nog sneeuw op de Olympische Spelen
Zowat alle sneeuw die je dit jaar op de Olympische Winterspelen ziet, is nep. De bergen in Peking zien er rond deze tijd van het jaar zelfs vaak groen uit. Maar hoe maak je kunstsneeuw? Wij zochten het voor je uit.
Glenn HaexLaatste update:15-02-22, 15:22
Nepsneeuw wordt gemaakt door sneeuwkanonnen: “De kanonnen blazen kleine vloeistofdruppels in de lucht. Ze maken daarvoor gebruik van water, perslucht en speciale sproeiers, legt Peter Kalfsvlees uit. Hij is een atmosferisch wetenschapper en specialist in bergweer en sneeuw. De moeilijkheid zit er echter in om die druppels te laten bevriezen, voordat ze op de grond vallen: “Zuiver water bevriest namelijk niet totdat het is afgekoeld tot -40 graden Celsius.”
Het gewone water dat wij kennen, bevriest al bij nul graden Celsius. Daarom maken ze voor kunstsneeuw gebruik van een bacterie.
“Het gewone water dat wij kennen, bevriest al bij nul graden Celsius, omdat er zogenaamde ijskernen inzitten. Dat zijn kleine microscopische deeltjes.” Bij de Olympische Spelen spelen ze daarom een beetje vals en maken ze gebruik van een ‘zelfgemaakte’ ijskern: de bacterie Pseudomonas syringae.
Goed voor het milieu is het wel niet. Voor de Olympische Spelen zijn er zo’n 300 sneeuwkanonnen nodig, die voor 1,2 miljoen kubieke meter sneeuw zorgen. Daarvoor zal er naar schatting 222 miljoen liter water chemisch behandeld en bevroren worden. En dat terwijl het grondwaterpeil al laag staat.
Toch kan je als sneeuwkenner duidelijk het verschil zien: “Kunstsneeuw is vaak ijzig en hard”, zegt Kalfsvlees. “Dat komt bijvoorbeeld omdat er zich bij kunstsneeuw geen sneeuwvlokken vormen maar miljarden kleine ijsballen. Die ijsballen zitten dicht opeen en zijn niet altijd volledig bevroren, wat een harder en ijzig gevoel geeft op de pistes. Natuurlijke poedersneeuw is veel lichter. Het geeft recreatieve skiërs en snowboarders een bijna gewichtloos gevoel als ze de berghelling afdalen. Dat komt omdat de natuurlijke sneeuwkristallen zich veel lichter op elkaar stapelen. Een verse laag poeder bestaat dan ook voor meer dan 95 procent uit lucht.”
“Freestyle skiërs en snowboarders zijn meestal niet zo’n fan van nepsneeuw. Zij maken bijvoorbeeld hoge sprongen en vinden het fijner als ze op een zacht oppervlak landen”, vertelt Kalfsvlees. Bovendien kunnen harde oppervlakken ook voor meer verwondingen zorgen.” “Het is alsof je op beton smakt”, zei Chris Grover, hoofdtrainer van het Amerikaanse langlaufteam, er begin dit jaar over.
Andere atleten zijn wel blij met de fake sneeuw. “Voor skiërs die tegen elkaar racen, is kunstmatige sneeuw handig. Ze kunnen door de hardheid sneller gaan en makkelijker krappe bochten maken. Daarnaast wordt de zichtbaarheid op het terrein beter. Natuurlijke sneeuwstormen kunnen namelijk het zicht ernstig beperken.”
Toekomst
De meningen over kunstsneeuw verschillen dus nogal. Wetenschappers proberen daarom om nog betere oplossingen te vinden: “Een van de opties is om kanonnen te vullen met pluizige natuurlijke sneeuwkristallen. Ze kweken die in laboratoria”, zegt Kalfsvlees tot slot. “Alleen is dat proces heel delicaat en duurt het relatief lang. Onderzoekers produceren namelijk vaak maar enkele vlokken tegelijk.” Het ideale nepsneeuw laat dus voorlopig nog even op zich wachten.
