‘Paradijs zoekt personeel’: Waarom? Waarom? Waarom toch?

“En wat wil jij later worden, vierjarige Frederik?” – “Uitbater van vakantieresort Zanziblue op Zanzibar, juffrouw. Maar wel maar voor één jaar. Enkel uitbaten, niet bezitten.” Ieder zijn ambities, maar zijn er in dit tijdsgewricht van knoeiers en lamzakken nog latten die boven de enkels uitkomen? Een droomjob, dat was iets wat schier onbereikbaar leek. In de spits lopen bij FC Barcelona, acteren in Hollywood-films. Niet een jaar lang kamermeisjes in een vreemde taal uitleggen hoe je zaad uit een laken schrobt, zoals Paradijs zoekt personeel een handvol duo’s klaarblijkelijk heeft wijsgemaakt. Een welkome afwisseling van een doorregend bestaan als facteur in Vlaanderen, dat zeker, maar een droomjob?

Deze keer is het Nathalie Meskens die op vakantie een cameraman tegenkwam en daar dan maar meteen een tv-programma uit puurde. Andermaal “wordt de strijd bikkelhard”. Nog maar eens komen experts in slow motion op ons afgestruind om gravitas te verlenen aan hun nobele onbekendheid. Te zoveelsten male wordt een variant op de eilandraad uit Expeditie Robinson van paradijsvogel op paradijsvogel overgegeven en uiteindelijk ook óns in de mond gebraakt. De drab heet ‘zanziraad’, een speciale klik met wie dan ook ‘zanzifactor’. Wie bedenkt het, en vooral waarom? Waarom? Waarom? Waarom toch?

Stel dat morgen op het werk plots een buslading Russen arriveert en door de CEO van het bedrijf wordt voorgesteld als nieuwe bureauchefs. Of toch twee van hen, nog door allerlei proefjes en spelletjes te bepalen. U werkt al jaren voor de firma, klopt onbetaalde overuren alsof het gauwdieven zijn en vraagt slechts voor de allerwalgelijkste aandoeningen ziekteverlof. Wel, bergt u die hoop op promotie maar weer een jaartje op, want ergens in den vreemde weet een paar duizend man niet wat gedaan met zijn avond. Uw inkomen, de boterhammen en schoolboeken van uw kinderen worden een stel hobbyisten in handen gegeven en met Antwerpse a’s overgoten door die van Kaat & co. Woke of niet, het is mij in wezen worst, maar dit programma is één draagstoel verwijderd van een Jef Geeraerts-roman.

En je zou er nog op gaan hopen ook. Maar neen, een uur lang krijgen we woordenpap voorgeschoteld tjokvol klonters als ‘it’s really paradise eh, amai’ en – zowaar gebruikt als cliffhanger! – ‘Mama Bahati, did you count the votes?’ – ‘Yes. I did.’ Beklijvend.

Ik zit te kijken naar twee dozijn verveelde Afrikanen die moeten ondergaan hoe enkele Vlamingen zich in gebrekkig Engels voorstellen middels een moodboard, soms met vreselijke knutselwerkjes en een door te geven ballon, soms zonder, maar altijd met een blik alsof ze net in hun broek hebben gescheten. Zou dat die zanzifactor zijn? Of is het toch doorspoeltelevisie?

Paradijs zoekt personeel, dinsdag en donderdag om 20.35 uur op VTM.