Waarom een zanggors in ons land zoveel kijklustigen trekt: ‘We zouden eigenlijk allemaal vogelspotters moeten worden’

Waarom kan de zanggors op zoveel bewonderaars rekenen?

“De zanggors komt in het grootste deel van Noord-Amerika veelvuldig voor, dus daar kijkt niemand op als er eentje voorbij vliegt. Hier bij ons is de zanggors veel zeldzamer. Het gebeurt niet vaak dat er eentje Europa bereikt, dus voor ons is het echt wel een bijzonder beestje.

“Voor het ongetrainde oog lijkt de vogel op een doodnormale huismus, maar hij is lid van de familie van de Amerikaanse gorzen, een type zangvogels. Het bijzondere aan deze soort is dat hij ook in de winter veel zingt, in tegenstelling tot andere vogels die hun kelen pas in de lente volledig openzetten. Wie nu naar de polders rond Doel trekt en goed luistert, kan het monotone getjilp van de zanggors misschien wel horen.”

Hoe belandde deze zanggors daar?

“Hoe dat precies gebeurd is, weet enkel het vogeltje zelf. De meest waarschijnlijke theorie is dat hij meegekomen is met een vrachtschip uit Canada of de Verenigde Staten. Op dat schip zal het beestje toevallig voldoende voer gevonden hebben, want anders zou zo’n vogel die reis niet kunnen overleven. 

“De zanggors werd al eens eerder gesignaleerd in de buurt van de haven van Rotterdam. Als een schip aan land komt, vliegt het vogeltje van boord af en gaat hij meteen op zoek naar een biotoop waarin hij van nature thuishoort. Het feit dat veel mensen vogelvoerplekken installeren, zorgt ervoor dat zo’n vogel een grote overlevingskans heeft hier. Daarbovenop bevindt hij zich in een streek waar sowieso veel beschutting te vinden is en waar nog meerdere vogelsoorten goed gedijen.

“Het speciale aan het verhaal is dat dit exemplaar pal aan de grens dekking is komen zoeken, tussen het Belgische gehucht Prosperpolder en het Zeeuwse Prosperdorp. Dat zorgde voor vreemde taferelen onder de 250 vogelspotters die zich vorige week verzamelden in de dorpjes. Een vogelaar ziet het liefst van al een bijzondere vogel in zijn eigen land, waardoor sommigen moesten wachten met hun fototoestellen totdat het beestje de landgrens overgestoken had.”

Zullen we nog lang kunnen genieten van het unieke vogeltje?

“Dat is lastig te zeggen. Ten eerste kan het zijn dat het exemplaar andere oorden opzoekt. Ten tweede zitten we met de korte levensduur van dit soort vogels: een zangvogel leeft gemiddeld genomen niet erg lang, hoogstens een jaar of twee. Dan houden we nog geen rekening met katten en andere natuurlijke vijanden. Ten derde kan de vogel zich niet voortplanten. Het mannetje zal geleidelijk aan op zoek gaan naar een vrouwtje, maar helaas ook snel merken dat er geen enkel ander vogeltje van zijn soort in de buurt is.”

Tot slot: denkt u dat we allemaal eens wat vaker naar de vogels moeten kijken?

“Ja, absoluut. We zouden eigenlijk allemaal vogelspotters moeten worden. Het is een fijne hobby, omdat je veel in de natuur bent en altijd wel wat nieuws ontdekt. Ik kan me enorm ontspannen en mijn zorgen soms eventjes naast me neerleggen. Je merkt ook dat steeds meer mensen de hobby ontdekken, via de media, maar natuurlijk ook door de coronacrisis. Het is volgens mij in zulke tijden dat mensen pas ten volste beseffen in wat voor een omgeving ze leven en hoe ze er zorgvuldig mee moeten omgaan.”