Wout van Aert slaat met tijdritzege dubbelslag in Parijs-Nice: “Dit is wat ik al mijn hele leven doe: vechten tegen mezelf”

Klimmen heeft hij in deze Parijs-Nice nog niet moeten doen, maar we weten van in de Tour hoe goed hij dat kan. Sprinten deed hij wel al: maandag en dinsdag werd hij tweede en derde. Hardrijden deed hij op zondag, hij ging ervandoor met twee ploegmaats waarna hij de zege weggaf aan Laporte. In de tijdrit van vandaag zorgde Van Aert voor zichzelf: hij ging ‘all in’ en won met twee seconden voorsprong.

Straf nummer, want performance manager Mathieu Heijboer hield er ‘s morgens nog rekening mee dat Van Aert vier à vijf seconden zou verliezen omdat hij niet in zijn op maat gemaakte tijdritpak kon starten. Als leider in de puntenstand moest hij verplicht rijden met de groene outfit van de organisatie. Van Aert grijnsde aan de finish: “Jammer dat ik mijn eigen pak niet had, dan had ik het rustig aan kunnen doen.”

De waarheid is natuurlijk dat hij een tijdrijder van wereldniveau is, ook zonder speciaal pak. Van Aert combineert twee belangrijke kwaliteiten: hij is bijzonder sterk waardoor hij enorme kracht ontwikkelt én hij kan ongelofelijk diep gaan. Vandaag was hij de enige die na de aankomst niet op zijn benen kon blijven staan. Hij moest languit gaan liggen. Bij Mathieu van der Poel zie je dat ook, maar verder zijn er niet veel renners die zó in het rood kunnen gaan. De meeste botsen op een muur, Van Aert gaat er doorheen.

Van alles wat hij heel goed kan, is tijdrijden misschien wel zijn grootste specialiteit. Als sprinter moet hij zijn meerdere erkennen in types als Jakobsen en Ewan. Als tijdrijder moet hij alleen bang zijn van Ganna. Zelf moest hij daarover nadenken. “Is tijdrijden mijn sterkste kwaliteit? Als je puur naar de prestatie kijkt die nodig is, dan is het antwoord ja. Tijdrijden komt in de buurt van wat ik heel mijn leven gedaan heb in het veldrijden: vechten tegen mezelf. Maar als je kijkt naar alles wat nodig is om een toptijdrijder te zijn — alle uren op de fiets, de windtunneltests, al die kleine details — dan is het antwoord neen. Ik focus op te veel dingen om dit perfect te doen. Soms is dat een frustratie voor mezelf. Er is simpelweg niet genoeg tijd om alle trainingen te doen die ik zou willen doen. Ik probeer een goeie balans te vinden en vandaag bewijst dat dat lukt.”

Waarna Van Aert nog een keer zijn liefde verklaarde voor het tijdrijden. “Ik vind dit een heel mooie discipline. De schoonheid zit in de details, in de positie die je moet aannemen op de fiets. Tijdrijden is in die zin het enige aspect in wielrennen dat in de buurt komt van Formule 1.”

Zijn knie, die hem dinsdag nog wat parten speelde, was vandaag geen issue meer. “Niks meer gevoeld van die wonde”, zei Van Aert. “Het is erger als ik wandel of de trap neem dan op de fiets.”

De paar treden richting podium nam hij alvast gezwind. Van Aert ging er met plezier zijn gele trui ophalen. Heel anders dan dat bij Roglic het geval zou geweest zijn. “Die was blij dat hij meteen naar de bus kon”, lachte Van Aert. De Sloveen had zijn ploegmaat wel eerst gemeend proficiat gewenst — de twee kwamen net na mekaar binnen en deelden enthousiast schouderklopjes uit. Roglic noemde onze landgenoot “een machine”. “Ik zal moeten werken aan mijn conditie”, voegde hij er met een knipoog aan toe.

Maar het ging dus over die gele trui, en het leeuwtje dat erbij hoort in wedstrijden van ASO. “Ik heb er al eentje uit de Dauphiné van twee jaar geleden”, vertelde Van Aert. “Dit is mijn eerste sinds de geboorte van mijn zoontje. Dit is voor Georges. Ik hoop dat het hem wat opvrolijkt, hij is gisternacht ziek geworden. Ik heb Sarah gehoord en het gaat al beter, maar toch.”

Het eindklassement in Parijs-Nice is geen ambitie voor Van Aert, maar die gele trui deed hem wel dromen. “Dit is exact dezelfde gele trui als in de Tour, maar tegelijk is hij helemaal anders. Vorig jaar heb ik de hele eerste Tourweek gejaagd op de gele trui, maar om eerlijk te zijn: ik was niet in de vorm die nodig was. Wel goed, maar nog niet top. Dit jaar zijn er in de eerste Tourweek ook veel opties: om een rit te winnen en misschien om de trui een dag te dragen. Ik hoop erop, maar het begint allemaal met een goeie eerste tijdrit. Die zal cruciaal zijn.”

De Tour opent in juli met een tijdrit van circa 13 kilometer in Kopenhagen. Qua afstand quasi identiek aan de tijdrit van gisteren, qua profiel niet te vergelijken. Van Aert: “Dit was heuvelachtig, een stuk steiler dan ik had gedacht. Kopenhagen zal compleet vlak zijn, daar zal het meer een constant tempo zijn. Anders dus, maar ik kijk er naar uit. Ik vond dit een goeie test voor wat we in de zomer krijgen. Het geeft vertrouwen.”

Ben jij de grootste wielerkenner van het land? Speel mee met de Gouden Klassiekers en maak kans op 5.000 euro en talloze prijzen.