‘Ghostwire: Tokyo ‘ brengt griezels uit Japanse fabelwereld naar de console

Een bloedmaan drapeert een karmozijnen gloed over het nachtelijke Tokio. Het is stil en sinister in de straten, want door een bovennatuurlijke gebeurtenis heeft 99 procent van de inwoners in het door dezelfde boze krachten van de buitenwereld afgesloten Shibuya-district het loodje gelegd. De geesten van sommigen hangen nog ergens in het luchtledige, de anderen worden opgeslorpt en naar de onderwereld geleid door de visitors, wezens die bijzonder goed lijken op de Yokai-schepselen uit de Japanse folklore en urban legends uit de grootstad.

Wanneer je weet dat dit het begin vormt van een game uit de stal van Tango Gameworks, de studio van ‘Resident Evil’- en ‘The Evil Within’-maker Shinji Mikami, hou je natuurlijk je hart vast voor wat er zo dadelijk uit de schaduwen zal kruipen. Kleine geruststelling: de vijanden waartegen je het opneemt, worden veel minder afschuwwekkend dan je zou denken. “Het was niet de bedoeling dat deze een horrorgame zou worden”, zegt game director Kenji Kimura. “Centraal in ons idee stond het mysterie van Tokio, met urban legends als motief. Je krijgt de suspense van dingen die uit de duisternis komen, maar het is in geen geval een horrorervaring.”

‘Ghostwire: Tokyo’ gooide al hoge ogen in de vroege zomer van 2020, toen de titel als één van de aanstaande exclusives voor de PlayStation 5 werd aangekondigd tijdens een showcase van Sony. De gameplay, gebaseerd op boeddhistische Kuji-Kiri-handbewegingen, kwam toen wat bevreemdend over, maar nu we de eerste twee hoofdstukken zelf hebben gespeeld, moeten we zeggen dat de centrale mechaniek — eerst je vijanden verzwakken met gebruik van wind-, water- of vuurkracht, daarna hun kern losrukken — niet alleen prima werkt, maar zelfs op een vreemde manier fascinerend is. Net als de Torii-poorten, schrijnen en andere artefacten van de Japanse spiritualiteit die over de hele stad uitgestrooid zijn.

“Pendelaars en inwoners van de stad lopen ze zo voorbij”, zegt Kimura. “Maar wanneer je ze bezoekt, wat wij intensief hebben gedaan tijdens de research voor de game, lijk je in een andere, spirituele wereld te zijn terechtgekomen. Het is heel gek: wanneer je op één van die plaatsen bent, lijkt het geroezemoes van de stad helemaal naar de achtergrond te zijn verdreven. Het inspireerde ons verder om een game te maken die de spirituele laag onder het dagelijkse leven van de stad naar boven woelt. Een game die dingen karakteriseert die al sinds de oudheid onzichtbaar zijn. Een game die het verborgene weer naar het straatbeeld trekt.”

Het hoofdpersonage in deze firstperson-actiegame is Akito, een jongeman die mee het loodje legt in die gebeurtenis van bovennatuurlijke aard. Maar laat hem net de ‘gelukkige’ zijn die wordt uitverkoren door KK, een geest die als een spirituele symbioot intrek neemt in zijn lijf. De ongenode gast levert hem ook bovennatuurlijke krachten op, die hij goed zal kunnen gebruiken om al die spookachtige schepselen af te weren, die recht uit kinderlijke nachtmerries lijken te zijn gerukt. Een soort Japanse versies van de boeman.

De wezens in ‘Ghostwire: Tokyo’ zijn boze geesten, die je moet zien te verslaan, maar ze zijn niet de smerige, bloederige wanschepselen die je tegenover je kreeg in bijvoorbeeld ‘The Evil Within’. De designers van de game vonden hun inspiratie bij de Yokai: wezens uit Japanse volksvertellingen. “Onze belangrijkste research bracht ons daarvoor naar onze eigen kindertijd”, stelt Kimura. “Verhalen die onze ouders en grootouders ons toen vertelden vonden hun oorsprong bij die Yokai. Over de geesten zelf vonden we wel wat geschreven bronnen. Maar voor hun specifieke nuances moesten we vooral in onze herinneringen graven.”

‘Ghostwire: Tokyo’ verschijnt op 25 maart voor PlayStation 5. Tegen die releasedatum zal onze review van de game verschijnen.