Direct naar artikelinhoud
AnalyseStudentenkoten

Hoe een kot schaars en onbetaalbaar wordt: ‘Ik verhuur al 38 jaar koten, maar dit maakte ik nog nooit mee’

De opening van het academiejaar in Leuven. Elk jaar komen er meer (internationale) studenten bij in de Vlaamse studentensteden.Beeld Photonews

Vijfhonderd gegadigden voor een kleine zestig koten en dat ruim een halfjaar voor het nieuwe academiejaar: het is geen uitzondering. Daarnaast stijgt de prijs van een kot ook jaar na jaar. 

“Beste klanten, we worden overladen met telefoons in verband met studentenkamers en studio’s. Gezien de situatie kunnen we maar een beperkt aantal oproepen beantwoorden. Onze excuses.”

Wie naar het infonummer van het Gentse immokantoor voor studentenhuisvesting Eurimmo belt, wordt meteen geconfronteerd met de drukte. Dat ondervond zaakvoerder Serge Renard twee weekends geleden aan de lijve. “Ik verhuur al 38 jaar koten, maar dit maakte ik nog nooit mee”, zegt hij.

Renard organiseerde dat weekend een bezoekdag voor zo’n zestig koten. Toen hij aankwam bij de locaties stond men rijendik te wachten voor de huizen met koten. “Aan sommige huizen stonden ze tot op de straat en konden de auto’s amper door”, zegt Renard. “Zelfs aan woningen waar maar twee tot drie kamers vrij waren, stonden tussen de dertig en veertig mensen aan te schuiven. Sommige van de mensen stonden daar al van vijf uur ‘s ochtends. Het was echt niet oké.”

Het verhuurkantoor kreeg al zo’n donkerbruin vermoeden dat de opendeurdag druk zou worden toen ze de advertentie voor die dag online plaatsten: in de eerste twee uur probeerden 340 mensen hen via de telefoon te bereiken.

Laatstejaarsstudent handelsingenieur Saar Van Hees (22) merkte in oktober hetzelfde, zij het dan online. Ze zocht toen zelf een kot in Leuven voor het tweede semester omdat ze het eerste semester op Erasmus was. “Elk kot dat een beetje degelijk was, kreeg meteen vijftig tot zestig reacties van geïnteresseerden. Ook al zette ik alle meldingen aan en stuurde ik meteen een berichtje: altijd was het meteen weg.”

Hoe een kot schaars en onbetaalbaar wordt: ‘Ik verhuur al 38 jaar koten, maar dit maakte ik nog nooit mee’
Beeld Pexels

Van Hees kan vergelijken. Ook in 2019 zocht ze vanop Erasmus een kot voor het tweede semester. “Toen was dat geen enkel probleem: ik vond het jaar voordien al iets, gewoon omdat er zoveel beschikbaar waren. Toen ik vorig jaar hetzelfde probeerde te doen, merkte ik al dat er heel weinig koten beschikbaar waren.”

Tekort

Dat ellebogenwerk heeft een logische oorzaak: de krapte op de kotenmarkt wordt hoe langer hoe groter. Begon de zoektocht naar een kot vroeger ten vroegste in de paasvakantie, dan zijn er ouders die nu al in de krokusvakantie beginnen met zoeken.

Dat tekort zal enkel groter worden. Niet alleen zullen er gewoon meer studenten bijkomen, ook is de verwachting dat het aantal internationale studenten zal stijgen. Vastgoedexpert Stadim en de kotenbeheerder Diggit Studentlife berekenden vorig jaar in hun Kotkompas dat er tegen 2030 95.000 koten moeten bijkomen om die stijging op te vangen.

Al ziet het Kotkompas nog een tweede kwalijke trend: koten worden enkel duurder. In het academiejaar 2019-2020 kostte een kot (hier zitten zowel kamers als studio’s bij) in Vlaanderen volgens hun bevraging en berekening gemiddeld 400 euro. Dat was vorig academiejaar 420 euro.

Ook de Confederatie van Immobiliënberoepen (CIB) schatte onlangs dat de gemiddelde prijs voor een studentenkamer in Vlaanderen met 9 procent gestegen is de afgelopen twee jaar. Volgens hun berekeningen bedraagt de gemiddelde huurprijs intussen 426 euro voor een kot in Vlaanderen.

“Vroeger was het beeld gemengd: sommige studentensteden merkten die krapte en stijgende prijzen meer dan anderen. Tegenwoordig horen we die verhalen in alle studentensteden terugkeren”, zegt Julien De Wit, bestuurder sociale zaken bij de Vlaamse Vereniging voor Studenten.

“Was op kot gaan vroeger moeilijk voor mensen die het thuis niet breed hadden, dan raakt het nu steeds meer de bredere middenklasse”, zegt De Wit. “Dat heeft natuurlijk ook gevolgen voor de toegang tot het onderwijs. Je kunt immers niet elke richting studeren in elke stad.”

Geen grote reis in de zomer

“Dat koten duurder worden, herken ik zeker en vast”, zegt Koen Vanachter (48). Hij moest dit jaar op zoek naar een kot voor zijn zoon Bran (19) in Leuven, vorig jaar voor zijn dochter Marie (17). “Koten die we vorig jaar zagen passeren voor 370 of 380 euro, daar vroegen ze nu 420 of 430 euro voor”, zegt hij. “Om een idee te geven: het duurste kot dat wij vonden, ging voor 1.100 euro, in Leuven.”

Ook hier ligt de reden voor die stijging voor de hand: de stijgende energieprijzen en inflatie. Dat gaf de kotbaas van Vanachters dochter toe toen ze in maart vroeg of Marie een jaar langer op kot zou blijven. “Ze zei dat ze zich voor de eerste keer ooit genoodzaakt zag om de huurprijs te indexeren”, zegt Vanachter. “Dit jaar betaalden we 400 euro. Hoeveel het wordt aan het einde van het jaar weten we nog niet. Maar het zal duurder zijn.”

Toch besloten Vanachter en zijn vrouw dat hun dochter op hetzelfde kot kan blijven. “Het belangrijkste is dat ze daar goed zat”, zegt hij. “En als we elders zoeken naar een kamer met hetzelfde comfort, zal dat sowieso duurder uitvallen.” Al komen twee studerende kinderen wel tegen een prijs: “We weten nu al dat we de komende jaren geen grote reis zullen plannen. Op dat vlak passen we ons wel een beetje aan.”

‘Was op kot gaan vroeger moeilijk voor mensen die het thuis niet breed hadden, dan raakt het nu steeds meer de bredere middenklasse’
Julien De WitVlaamse Vereniging voor Studenten