Iets meer dan honderd Borsbekenaren zakten woensdagavond af naar het Tirolerhof om antwoorden te krijgen op het fusieverhaal met Antwerpen. Verdeeld over vier tafels, ingericht rond de thema’s veiligheid, sociaal beleid, dagelijks leven en ruimte, stonden de burgemeester en zijn schepenen de inwoners te woord. Ook de stad Antwerpen had een tafel.

Uiteraard waren er ook enkele burgers aanwezig die zeer kritisch tegenover de fusie met de stad staan. Onder andere schepen Walter Kiebooms (N-VA) stond hen te woord. “Met een honderdtal aanwezigen op bijna elfduizend inwoners zijn we tevreden met de opkomst. Het is duidelijk dat de mensen met zeer gerichte vragen naar ons komen. We leggen ook alle cijfers, zoals het meerjarenplan dat goedgekeurd is door Vlaanderen, op tafel. Ik voel dat ze het verhaal begrijpen wanneer we toelichting geven. Nu kunnen we de waarde van Borsbeek nog in de weegschaal leggen. Bij een verplichte fusie kan dit waarschijnlijk niet. En uiteraard hebben we de voorwaarden waar we niet onder gaan overgemaakt aan Antwerpen. We moeten nu vooral de emotie doorbreken”, geeft hij aan.

Vrij spel luchthaven

De aanwezigen konden hun opmerkingen en verzuchtingen neerschrijven. Die komen op de wijkbabbels later deze maand opnieuw aan bod. Het is duidelijk dat zeker niet alle Borsbekenaren staan te springen voor een fusie met Antwerpen. “Ik ben bang voor de luchthaven van Deurne. Die pikt altijd maar extra ruimte in terwijl het niet mag”, zegt Christianne De Vleeschouwer.

“Borsbeek heeft zich daar altijd tegen verzet, tot de laatste keer wanneer het actiecomité tegen de luchthaven in beroep ging in een juridische procedure. Plots ging Borsbeek niet meer mee in beroep. Nu weten we natuurlijk waarom. Na een fusie met Antwerpen kan de luchthaven zijn goesting doen en verder uitbreiden. Ik las net dat de Antwerpse administratie een grote achterstand heeft en nu wil de stad er nog een gemeente bij. Onze dienstverlening zal er niet op verbeteren. Als een fusie dan toch noodzakelijk is, dan liever met Wommelgem en Wijnegem, maar niet met Antwerpen.”

Niets te zeggen 

Walter Wyninckx ziet andere bekommernissen na een fusie met Antwerpen. “We gaan niets meer te zeggen hebben. Het zal de stad zijn die bijvoorbeeld beslist of er windmolens komen of structurele werken nodig zijn. Wij zullen juist een voetbalwedstrijd of een feestje mogen organiseren. Ook de belastingen zullen stijgen en we zullen mee de typische problemen van de stad moeten dragen. Wie zegt dat de stad hier niet woningen van veertig jaar en ouder komt opkopen om er sociale woningen voor illegalen en allochtonen van te maken?”

Eddy Van den Broeck richt zich tot de partij van burgemeester Dis Van Berckelaer. “Iedereen Borsbeek mag zich nu al Iedereen Antwerpen gaan noemen.”

Volksraadpleging

Met andere buurgemeenten fuseren lijkt makkelijker te verkopen voor het gemeentebestuur, maar volgens het schepencollege zijn de buren niet geïnteresseerd. Iets wat de burgerbeweging Burgers voor Borsbeek tegenspreekt.

De beweging kreeg een tafel en stelde er zijn enquête voor om een volksbevraging te eisen. “We gaan de volgende maanden wel in gesprek met de gemeente, maar we wachten niet met de enquête. De meeste mensen krijgen hier het idee dat de fusie al helemaal rond is, maar dit is niet het geval. We willen ze wakker schudden en duidelijk maken dat het nog niet te laat is. Ze moeten nu actie ondernemen. Het verschil met Boortmeerbeek – waar na de aankondiging van de fusie met Mechelen alles in vuur en vlam stond – is het gebrek aan oppositie in Borsbeek”, verwijst Gerry Cools als lid van Burgers voor Borsbeek naar de twee oppositiezetels in de hele gemeenteraad.

Jan Govaerts, voorzitter van meerderheidspartij Iedereen Borsbeek, geeft aan dat niets doen geen optie is. “Dat zou het makkelijkste zijn voor ons, maar het zou niet fair zijn tegenover de Borsbekenaar. Mocht de Vlaamse overheid ons ieder jaar twee miljoen euro extra werkingsmiddelen geven, dan kan Borsbeek verder, maar dat zal niet gebeuren. In 2019 was er binnen het bestuur discussie of er voldoende centen waren om het kampvervoer voor de jeugd te regelen. Toen zijn we begonnen om alle mogelijkheden van een fusie te bespreken.”