De maximumtemperaturen duiken de komende twee weken volgens de voorspellingen niet onder de 20 graden, met uitschieters tot 27 graden op dinsdag 17 en vrijdag 20 mei. “Donderdag kan er even een dipje zijn met mogelijk enkele buien, maar op andere dragen blijft het droog en wordt het warmer en zonniger dan we gewoon zijn voor deze tijd van het jaar”, zegt weerman Frank Deboosere.

En dat voor de eerste weken van mei, een periode waarvan vroeger gezegd werd dat het de laatste dagen waren waarop de kans op nachtelijke vrieskou nog reëel was. “Die weerspreuken zijn echt iets van het verleden”, zegt Deboosere. “Vroeger kon je je klok daar bijna op gelijkzetten, vandaag zijn het eerder ijsjesheiligen.”

Droogte

De huidige warmte hangt heel erg samen met de droogte. “De energie uit het zonlicht die doorgaans voor een groot deel gebruikt wordt om de bodem op te drogen, die stoot op een kurkdroge bodem en gaat de boel dus verder opwarmen”, zegt Deboosere. “Waardoor we gemiddeld hogere temperaturen krijgen. Twee jaar geleden zagen we dit ook: een heel droge lente en vervolgens een héél warme zomer. Ik hoop niet dat we opnieuw die richting uitgaan, want veel hittegolven betekent veel hittedoden, maar de kansen op een heel warme zomer zijn in ieder geval veel hoger dan vroeger.” Wat regen zou dus geen overbodige luxe zijn. Integendeel.

Dat het nu al zo warm is, betekent evenwel niet dat er geen frisse periodes meer kunnen komen in de volgende weken en maanden. “Maar we zien wel dat de uitdrukking warm voor de tijd van het jaar tegenwoordig veel meer gebruikt wordt in onze weerberichten dan koud voor de tijd van het jaar. Je merkt dat ook aan de natuur, met alle gevolgen van dien. Als het nu nog zou vriezen, zou dat schadelijker zijn omdat de natuur vroeger op gang komt. Je ziet dat in de details: bomen komen vroeger in blad, de rupsen moet sneller hun kleine rupsen klaar hebben om die jonge bladen op te eten, de koolmeesjes moeten sneller klaar zijn om die kleine rupsjes op te eten of ze hebben er geen meer: alles hangt met alles samen en gaat langzaam schuiven.”

Nu wordt het zaak in te grijpen, en dat gebeurt langzaam. “Vlaanderen is serieus verhard, maar men probeert daar wel verandering in te brengen”, zegt Deboosere. “In sommige steden worden gebetonneerde zaken weer opengegooid, waardoor we het water weer een plaats kunnen geven. Het moet de tijd hebben om in de bodem te dringen, anders spoelt het oppervlakkig weg en veroorzaakt het wateroverlast.”