“Wie de eer heeft om voor zijn partij minister te worden, die doet dat met de ingesteldheid om een partijprogramma te realiseren, zaken te realiseren voor de eeuwigheid. Maar met de wetenschap dat het altijd de laatste dag kan zijn. Vandaag is het mijn laatste dag”, zei Beke donderdagavond tijdens een persconferentie op zijn kabinet.

“De voorbije twee jaar heb ik me met hart en ziel ingezet. Ik ben fier op wat ik met de hele ploeg de voorbije twee jaar heb kunnen realiseren. Verwezenlijkingen die nauwelijks de kranten hebben gehaald, maar toch als mijlpalen kunnen beschouwd worden. En voor duizenden en duizenden mensen het verschil hebben gemaakt.”

Beke somde een hele reeks van die verwezenlijkingen op. Zo had hij het onder meer over de investeringen in de centra voor geestelijke gezondheid, 1 miljard euro investeringen in de infrastructuur van de ziekenhuizen, het wegwerken van de wachtlijst voor personen met een handicap die de zwaarste noden hebben,...

“Veel van die realisaties zijn naar de achtergrond geduwd door de pandemie. Een pandemie die nog niet ten einde is”, zei Beke. Het was volgens de voormalig minister vaak balanceren tussen de strijd tegen het virus en het behoud van het mentaal welzijn. Hij is nog het meest fier op de vaccinatiecampagne. “De eerstelijnszones, het agentschap (Zorg en Gezondheid, red.), de mobilisatiekracht,... Het zal voor altijd een zeer mooie herinnering blijven.”

LEES OOK. DISCUSSIE. Wat vind jij van de beslissing van Wouter Beke om ontslag te nemen als minister van Welzijn?

Peiling en baby in Mariakerke

Maar, gaf Beke aan, het overlijden van een baby in een crèche in Mariakerke, was voor hem te veel. “Het heeft me meer aangegrepen dan ik wilde toegeven. Alleen mijn gezin, enkele medewerkers en vrienden hebben kunnen ondervinden hoe zwaar dit op mij gewogen heeft.” Meer wou Beke er niet over kwijt omdat er momenteel een gerechtelijk onderzoek loopt. Maar wat er allemaal over hem geschreven is geweest, heeft hem ook echt geraakt, zei hij. “Politici zijn ook maar mensen. Iemand op sociale media op een onmenselijke manier aanpakken, is blijkbaar part of the job.”

Ook de verkiezingspeilingen van vorige week maakten een diepe indruk op de voormalig minister. “Als militant moet je je partij dienen. Als je voelt dat belangrijke en positieve beslissingen ondergesneeuwd worden, dan zet dat je aan tot denken. En handelen. En dat doe ik vandaag”, zei hij. “In de overtuiging dat dit nu beter is. Dat onze partij beter verdient.” Hij voegde daaraan toe dat hij Sammy Madhi, staatssecretaris voor Asiel en Migratie, dan ook volledig steunt als kandidaat bij de volgende voorzittersverkiezingen van CD&V. Maar hij wou ook zijn waardering voor aftredend voorzitter Joachim Coens uitdrukken. “Ik weet hoe moeilijk het partijvoorzitterschap is.”

“Mijn allerlaatste boodschap: wie mij echt kent, weet dat ik geen kille machtspoliticus ben, zoals ik de afgelopen weken gelezen heb. Mijn integriteit als politicus, als mens, als echtgenoot en als vader, dat is voor mij belangrijker dan al de rest. Belangrijker dan wat in de media geschreven werd. Mijn vrouw, mijn gezin, en mijn medewerkers hier binnen en buiten de partij kennen mij het best. Zij hebben me rechtgehouden. Ik wil hen bedanken.”

Beke poseerde nog even met zijn dochter en een trui waarop stond ‘Nothing to prove’ (niets te bewijzen) en verliet daarna de zaal.

LEES OOK. Reacties op ontslag Wouter Beke: Van “je bent en blijft een grote meneer” tot “ontslag was onvermijdelijk”

Nooit echt meer op de rails

Wouter Beke lag al langer onder vuur. Het werd hem aangewreven dat hij de coronacrisis totaal mismeesterde. Nergens sloeg het virus zo hard toe als in de woonzorgcentra, een Vlaamse bevoegdheid die Beke nota bene zelf overhevelde tijdens de Zesde Staatshervorming. De roep om ontslag kwam toen al een paar keer naar boven. Beke bleef toen altijd zitten.

Maar daarvoor had hij al zijn krediet al verschoten. Sinds de verkiezingen van 2019 was Beke als voorzitter aangeschoten wild. Zeker toen hij het zekere voor het onzekere nam en zichzelf een ministerpost toe-eigende. Toen al tegen de zin van veel van de parlementsleden.

Hij wist zijn blazoen wat op te poetsen door een goede vaccinatiecampagne, maar hij kreeg zijn ministerschap nooit meer op de rails. Daarna bleef hij in de hoek zitten waar de klappen vielen. Een drama in crèche in Gent legde de gammele werking van de kinderopvang bloot. Een uitspraak over het ouderschapsverlof ging recht tegen de partijlijn in. Het lot van Beke raakte helemaal bezegeld toen na een rampzalige peiling Joachim Coens de handdoek in de ring gooide als partijvoorzitter. Vooral in West- en Oost-Vlaanderen duwden partijleden stevig door voor het hoofd van Beke. Ook de gedoodverfde opvolger van Coens, Sammy Mahdi, wilde niet uitsluiten dat Beke plaats moest ruimen.

Beke liet het uiteindelijk zelf niet zo ver komen.