Even recapituleren. Lynn Dhaeyere volgt het darts al langer, nam – weliswaar als toeschouwer – al meermaals deel aan het WK en andere toernooien, kent alle Belgische en internationale toppers bij naam en bijnaam en begon een maand of vier geleden intensief te oefenen met haar partner Steven, die in het verleden wel eens deelnam aan amateurtoernooien.

Dennis Van Damme gooide in zijn late studentenjaren wel eens een pijltje op café maar volgt het darts niet zo, op een verloren wedstrijd op televisie na. Toen Lynn hem twee maanden geleden vroeg om haar teammaat te worden op het BK Darts, aangezien Gazet van Antwerpen partner is van het evenement, zei hij naïef ja, repte hij zich naar de eerste de beste dartswinkel, hing hij zijn blok aan de muur en begon hij te oefenen.

LEES OOK. Volg hier live het BK Darts

Tot daar de ervaring van The Cannon en The Saw – de bijnamen die we in alle rapte voor onszelf hadden bedacht, want dat hoort toch wel zo op een professioneel dartstoernooi. Enkele maanden oefenen hadden we onder de riem. Hadden we hoge verwachtingen? Nee. Hadden we enige verwachtingen tout court? Het enige wat we allebei verwachtten, was dat we ons belachelijk gingen maken. Dat we constant naast het bord zouden smijten, tot frustratie van onze tegenstanders.

Maar de wereld van het competitieve darts, zo blijkt, is een zeer gastvrije wereld. Een wereld van mensen die vooral spelen ‘om zich te amuseren’. Bij darts speel je tenslotte vooral tegen jezelf: jij en niemand anders moet de pijltjes in het juiste vakje krijgen. De ontmoeting met onze eerste tegenstanders Kenneth en Stephanie, een koppel uit het Waasland, is dan ook uitermate hartelijk. Zij begonnen met darts tijdens de coronapandemie en hebben dus ook nog maar een jaartje ervaring.

Maar zij hebben intensief geoefend, en dat zie je zo. Kenneth vindt moeiteloos de dubbels en de triples. Van team GVA is Lynn duidelijk de sterkere, met scores die geregeld boven de 80 en de 100 liggen. Bij onze eerste wedstrijd (waarbij we aftellen vanaf 701) geldt ‘best of 5’. Met andere woorden: wie het eerst drie legs wint, heeft gewonnen. Onze tweede leg is de enige waarbij we eventjes kunnen snuffelen aan de overwinning, maar opnieuw vindt Kenneth véél vlotter de obligate dubbel om uit te gooien dan wij. We verliezen de match, Kenneth en Stephanie stoten door en zullen uiteindelijk zelfs Ronny Huybrechts, de broer van wereldtopper Kim, en zijn speelpartner Kathy verslaan.

Angstzweet

Tot zover de A-poule. Wie zijn eerste match daarin verliest, gaat door naar de B-poule. Maar niet vooraleer je als Chinese vrijwilliger de score van twee andere teams moet noteren. En dat blijkt nog meer stress op te leveren dan het darten zelf.

Wie veel naar het darts kijkt op televisie, weet immers dat de professionele spelers en commentatoren zonder problemen en in een mum van tijd 139 van 501 kunnen aftrekken. Maar voor een journalist is dat toch een ander paar mouwen. Hoewel we volledig ontspannen onze eigen match konden afwerken, breekt het angstzweet Lynn pas echt uit wanneer ze met stift in de hand van 701 naar 0 moet tellen. En dat twee keer aan een hoog tempo, want ze moet het voor beide duo’s doen.

Gelukkig zijn het getrainde spelers en wordt er geregeld 100 gegooid. Maar bij een triple 17, triple 19 en 20 slaat Lynn toch even tilt. Ze is geen Eric Clarys die het antwoord recht uit zijn mouw schudt. En dan staan er ook nog eens vier spelers op te kijken die graag verder willen gooien. Na de volle vijf seconden – wat echt lang is in de dartswereld – krijgt ze gelukkig hulp van de speler die het onwerkelijke getal 128 heeft gegooid.

Honger naar meer

Na die thriller is het dus tijd voor de B-poule, de poule van de verliezers. Daarin ontmoeten we onze volgende tegenstanders Johan en Anja, twee vrolijke Limburgers. Opnieuw valt op: alhoewel iedereen wel graag wil winnen, is er geen sprake van competitiviteit. Vuistjes worden gretig uitgewisseld, net als complimenten wanneer iemand een mooie worp op het scorebord mag zetten.

Ook in deze wedstrijd tellen we af van 701, maar geldt ‘best of 3’, waardoor wie twee legs kan winnen, ook de match wint. Het is in de tweede leg dat we de overwinning opnieuw heel even kunnen ruiken. Dennis gooit zijn beste worp van de dag (140) en zo komen we op een mooie voorsprong uit. Het einde nadert: als Dennis een dubbel 14 gooit, winnen we de leg en gaan we naar een derde en laatste leg!

Maar helaas. Hij mist, waardoor Anja de kans op de dubbel 2 krijgt om de match te besluiten. Een kans die ze niet laat liggen. Over en uit. 5-0, forfaitcijfers.

Ja, dit hadden we verwacht. En toch. Misschien hadden we net niét verwacht dat we een kans op een leg zouden krijgen. Dat knaagt. De gelatenheid waarmee we naar Turnhout zijn gekomen heeft plaats gemaakt voor een honger. Honger naar meer darts, honger naar die mini-overwinning die we vandaag twee keer aan onze neus hebben laten voorbijgaan. Volgend jaar. Volgend jaar grijpen we die kans. Maar eerst: oefenen. Op het darten, maar misschien toch ook een beetje op het rekenen.