Er werd een stevig potje gepokerd in aanloop naar het titelduel op een kolkende Bosuil. Mata verscheen plots toch aan de aftrap, ondanks het feit dat de verdediger een verrekking in de hamstrings opgelopen had. Antwerp was vast besloten om het titeleest van Club Brugge te vergallen - of toch minstens een paar uren uit te stellen - en startte furieus. Club speelde nochtans aanvankelijk niet slecht, hoor. Het speelde dra-ma-tisch. Zonder overdrijven: bij de rust kon het gerust 3-0 zijn geweest. Samatta had na een goede actie eerst nog pech en trof met een schot de paal, maar na 19 minuten ontplofte de Bosuil toch na een goal van Frey. Voorbereidend werk van Samatta werd prima afgewerkt met een gekruiste knal voorbij Mignolet (1-0). De blauw-zwarte miserie was compleet. Zeker omdat Mata al na 25 minuten toch gewisseld moest worden. Niet fit genoeg. Waarom stond de verdediger dan aan de aftrap?

Een reactie van Club Brugge zat er niet meteen in, integendeel: Antwerp duwde het gaspedaal nog dieper in. Stond Simon Mignolet niet in de goal bij Club, dan keek het tegen een pandoering aan. Eerst bracht de doelman redding op een knappe poging van De Laet, daarna belandde een hoekschop net niet over de doellijn na een heuse scrimmage. Ook een inlopende Samatta kon Mignolet niet verschalken: alweer een prachtige redding. 1-0 aan de rust was mager voor een gretig Antwerp, dat zichzelf vergat te belonen en Club zo nog een volledige tweede helft gaf om terug te komen. The Great Old zou het zich nog beklagen.

Murw

Want waren amper drie minuten bezig na de rust toen de bal op stip mocht bij Club Brugge. Lang brak door op links en werd in de zestien stevig neergehaald door Seck: een terechte strafschop. Ijskonijn Vanaken schoot de bal droogjes in de rechterhoek: 1-1. Club stond plots op één goal van een 18de landstitel. Dat inspireerde blauw-zwart niet meteen tot beter voetbal, maar je voelde wel aan alles dat de wedstrijd aan het kantelen was. Lang ging nog eens op wandel maar werd op de rand van de zestien gepakt. Geen fout, oordeelde Visser. Als Lang in de zestien was gevallen, had de VAR hier misschien wel tussengekomen. Antwerp kreeg plots moeite om in de buurt van Mignolet te komen. Zou het toch nog?

Wat er vervolgens gebeurde, was te gek voor woorden. Twee corners maakten Club Brugge op slag kampioen. Eerst kopte Hendry de 1-2 uitstekend binnen na een zwieper van Sobol, enkele minuten later liep Adamyan een hoekschop binnen van Lang die doorgekopt werd door pechvogel Frey. 1-3, Antwerp plots helemaal in de touwen. Het kabaal uit de spionkop verdoofde helemaal, in het uitvak was het plots dolle pret. De slotfase van de wedstrijd werd uiteindelijk aftellen tot Club mathematisch zeker was van het kampioenschap. Antwerp leek wel murw. Veel gebeurde er niet meer, en bij Club konden ze zich stilaan opmaken voor het grote titelfeest. Aanvoerder Vormer zette de festiviteiten in met een invalbeurt vijf minuten voor tijd. Het is al zijn vijfde titel met Club.

Club Brugge pakte zo zijn 18de landstitel en derde kampioenschap op rij na een knappe reeks in de play-offs. Vier zeges, één draw en amper één tegengoal: je moet het maar doen. Het mag straks ook voor de laatste keer rechtstreeks naar de Champions League. Rond het Jan Breydelstadion volgden deze middag duizenden mensen de match op een groot scherm: wees gerust dat daar een groot volksfeest losbreekt. Voor het stuntende Union zit er niets anders op dan een historische tweede plaats veiligstellen op Anderlecht straks.