“We kenden hem allemaal”, aldus de renner van Lotto-Soudal voor de start in Parma. “We woonden ook niet ver van elkaar en soms trainden we samen in ‘Het Scheldepeloton’. Vandaag passeren we voor het eerst op de plek waar hij overleed, dus voor veel mensen zal dat ongetwijfeld emotioneel zijn. Ik denk er zelf al van bij het begin van deze Giro aan. Ik denk dat de meeste Belgen vandaag zullen proberen te winnen, dat is de enige eer die we hem kunnen geven op dit moment. Tijdens de etappe zelf is er weinig dat je kan doen, omdat je in koers bent. Maar als er een Belg zou kunnen winnen, dan zal dat in naam van Wouter Weylandt zijn.”

“Het is een dag waarbij je sowieso aan hem of het ongeval gaat denken’, stelt Jos van Emden, die elf jaar geleden ook aanwezig was in de Ronde van Italië. “En zeker aan zijn familie. Het draait vandaag niet om mij, maar om Wouter. Dit is een dag om hem te herinneren, wat best emotioneel kan zijn. Het is dan ook iets waar je liever niet aan terugdenkt. Ik heb dingen gezien waarvan ik hoop dat ik ze nooit meer hoef mee te maken, zoals dit.”

“Ik weet nog perfect waar ik was elf jaar geleden”, aldus sprinter Giacomo Nizzolo, destijds ploegmakker van Weylandt en kamergenoot van onze landgenoot tijdens de klassiekers. “Ik lag thuis in bed. Toen ik wakker werd, wist ik meteen dat er iets mis was. En toen zeiden ze het op de tv… Ik weet niet goed wat te zeggen. Het is nog steeds triest om eraan herinnerd te worden. Ik heb alleen maar goeie herinneringen aan Wouter. Hij sprak ook een beetje Italiaans, dus dat was leuk. Toen ik daarstraks de naam van die plek zag passeren, heb ik even niets gezegd. Voor mij is het anders dan voor mijn ploegmaats en ik zal aan hem denken als we er passeren, meer kan ik niet doen. Mijn hart is ook bij zijn familie, vooral Elke (de zus van Wouter Weylandt, red.) en zijn ouders. Ze waren er vaak bij als ik op de baan koerste.”

“Het wordt natuurlijk een vreselijk punt om opnieuw te passeren”, aldus Richie Porte, die er in 2011 ook al bij was. “Ik ben vrij close met zijn zus Elke, we hebben vanochtend nog contact gehad. Het is zo’n dag die je nooit zal vergeten, een zwarte dag voor de koers. Maar het is al een voorrecht geweest om Elke te leren kennen en om contact te houden. Ik denk al een hele dag aan Wouter. Als we op de plek passeren, ga ik een eresaluut brengen (‘tip my cap’). En ik hoop vooral dat iedereen veilig beneden geraakt.”