Ik ken Jitske Van de Veire inmiddels beter dan mijn eigen nonkels en tantes

Ik zit met mezelf in de knoop. Met stukjes over dit onderwerp kan je enkel verliezen, tenzij je je uitput in superlatieven. En ik wil ook echt niets verkeerd zeggen, want ik sta mee op de barricaden voor lgbtqqip2saa-rechten, maar tegelijk heb ik ook wat aan te merken, al was het maar dat een afkorting bestaande uit twaalf tekens ronduit onnozel is; ooit is het alfabet op en is je minderheid alweer een meerderheid.

Eén kritisch woord uit een heteroseksuele, als man geboren man, en hij wordt weggezet als een fascist. Het heeft iets… fascistisch. Ook ik wil kunnen zeggen wat ik denk, maar het voelt verboden, ook al heb ik niet het gevoel dat wat ik denk verkeerd is. Want wat weet ik ervan? De weg van een witte man gaat over rozen.

Ik voel me een homo die tegen zijn wil op een Pride-wagen is gesleurd. Ik wil niet meedansen, maar ik moet. Want ik schrijf voor De Morgen. En ik ben links.

Dit klusje, columnist zijn, iets wat al sinds mijn jeugd in mij schuilt maar waarvoor ik pas sinds kort ook echt mag uitkomen, houdt echter in dat ik kritisch moet zijn. Ik moet kunnen zeggen dat Sarah in Genderland een affreuze cut herbergt die na één dag op het RITCS nooit meer zou mogen voorkomen, zonder dat de boodschap verloren gaat dat het hier een uitstekend programma betreft dat begrip vraagt voor wie begrip verdient. Vooral omdat het interview waarin de cut zich voordeed, met de moeder van een trans persoon die zich haar ingreep beklaagt, door merg en been gaat.

En toch wringt er iets. Want wat zou je liever zijn in België in 2022: lgbt of moslim? Arm cis of lgbt-middenklasse? Drie minderheden die in dit land vrijwel gelijkmatig zijn verdeeld – telkens 5 à 10 procent van de bevolking. Een moslimman krijgt hier sneller een vagina dan een huurwoning of sollicitatiegesprek, en wie leeft in armoede is altíjd in het verkeerde lichaam geboren.

België is het op twee na meest lgbt-vriendelijke land in Europa, en dat zullen we geweten hebben. Ik ken Jitske Van de Veire inmiddels beter dan mijn eigen nonkels en tantes. Maar ik ken niemand die bekend is enkel en alleen omdat hij moslim is, en ook dit jaar zat er geen enkele dakloze in De slimste mens. Nooit zag ik 120.000 moslims hun geloof vieren in de straten van Brussel, en áls het ooit gebeurt, dan kloppen de flikken hen nog voor het middaggebed alle kleuren van de regenboogvlag. Wel heb ik er bedelaars gezien, zo ongeveer op iedere straathoek, en transitmigranten gelegen in hun eigen pis in een station. Dat wel. Zij staan niet in gazetten, ze slapen eronder.

Een vriend is deze maand nog het slachtoffer geworden van lgbt-geweld, er is dus zeker nog een weg af te leggen. Maar media, er is meer dan één minderheid. Geef die elke dag een forum en misschien verandert er voor hen ook eens iets.

Sarah in Genderland, nu op VRT NU.