Start: om 12.30 uur in Ponte di Legno

Aankomst: om 17.15 uur in Lavarone

Afstand: 168 km (neutralisatie van 4,4 km)

Het parcours

Het is opnieuw een stevige uitsmijter, al zijn er dit keer iets minder dan 4000 hoogtemeters te overwinnen. Vandaar een viersterrenrit in vergelijking met de vijf sterren die de etappe dinsdag naar Aprica kreeg toebedeeld.

Voor de tweede dag op rij eindigt de bergrit niet op de top, maar na een korte afdaling in Lavarone. Opnieuw is er kans dat het woensdagmiddag in de provincie Trento regent.

Het is opnieuw een vieze etappe, want onmiddellijk na de start in Ponte di Legno hijst het peloton zich naar de top van de Passo del Tonale. Vanaf kilometer nul klimmen: het is iets dat spurters en de mindere klimmers haten als de pest. Al kunnen dit soort renners misschien na de lange afdaling nog wat tijd goedmaken. Het tweede gedeelte is een drietapsraket. De Giovo (6 km, gemiddeld stijgingspercentage 6,8) is een opwarmertje. De Passo del Vertiolo is dan weer 11,8 km lang en stijgt 7,7 procent. Om dan te eindigen op de Monterovero die met 7,9 kilometer niet bijster lang is, maar daartegenover staat een gemiddelde stijgingsgraad van 9,9 procent. Van de top van deze berg tot de finish is het nog een kleine acht kilometer, maar er zit ook nog een knikje in.

De favorieten

Dit is een nieuwe kans voor zij die goed kunnen klimmen en uit het algemeen klassement zijn getuimeld. Krijgen we vandaag misschien van Belgische zijde uit Harm Vanhoucke voorin te zien? En bij onze zuiderburen een Bauke Mollema? Of is het bij Intermarché – Wanty Gobert de beurt aan de Estlander Rein Taaramaë? Zowel zondag als dinsdag zagen we dat het helemaal geen evidentie is om in de ontsnapping van de dag te zitten.

Daarnaast blijft er de strijd om de blauwe leiderstrui. Ook nu weer zijn er op drie cols punten te verdienen. Omdat het verschil tussen wie eerste over een col van eerste categorie (40 punten) komt en de tweede (slechts 18 punten) zo groot is, ben je beter tactisch uitgekookt. Bouwman heeft ineens een voorsprong van 68 punten op Giulio Ciccone, maar het is niet direct de atleet die onmiddellijk de handen laat zakken. Hij is ervaringsdeskundige want drie jaar geleden al kwam de ‘Gekko van Rieti’ al thuis.

Dit zijn de sleutelmomenten

De Monterovero is de berg waarop de klassementsrenners elkaar opnieuw onderling gaan wegen. In het tweede gedeelte van de beklimming zitten er twee moordende kilometers met een gemiddeld stijgingspercentage van 11,2. De weg is er ook bij momenten redelijk smal en lijkt uitgehouwen uit de rotsen. Er zijn ook wat tunnels gegraven en best wel wat haarspeldbochten.

Dit moet u nog weten

Lavarone is het eindstation van woensdagmiddag. Het is pas de tweede keer in de geschiedenis van de Ronde van Italië dat dit skidorp als aankomstplaats is gekozen. De eerste keer was dat zestig jaar geleden toen Angelino Soler won. In 1961 had de Spanjaarde de Vuelta gewonnen. Een jaar later won hij twee bergetappes in de Giro en kroonde zich ook tot bergkoning.

Wie Lavarone bereikt, amper 1172 meter boven de zeespiegel, krijgt wel uitzicht op een mooi Alpenmeer dat een van de oudste is.