LEES OOK. Miah (11) overleefde schietpartij Texas door schutter te misleiden: “Ze bedekte zich met bloed van een vriendinnetje”

Een landelijk dorp met naar Amerikaanse normen vooral smalle straten en houten huizen met Amerikaanse vlaggen die halfstok hangen. Tot vorige week gebeurde hier nauwelijks iets. Nu is de internationale media hier neergestreken. En daar is niet iedereen hier mee opgezet. Mensen worden liever met rust gelaten, stelt onze reporter vast. Ze rouwen liever in alle rust en stilte.

In het benzinestation, in hotels, restaurants, winkels, overal staan collectebussen om geld in te zamelen voor de nabestaanden van de slachtoffers. En er wordt over niets anders gesproken. Begrijpelijk, 19 jonge kinderen die in een paar minuten tijd werden gedood. En twee volwassenen die de kinderen hoorden te beschermen maar zelf kansloos werden neergemaaid. Iedereen kent wel iemand van de slachtoffers of hun families, zegt onze reporter in Uvalde.

Witte kruisjes en bloemen

De fontein op het dorpsplein doet nu dienst als herdenkingsmonument. “Er staan witte kruisjes met de namen van de slachtoffers. En bijna voortdurend worden er nog bloemen gebracht. Mensen blijven even staan, de meesten kunnen hun tranen niet bedwingen.”

Juanita, een Mexicaanse oma, legt bloemen neer. “Het is verschrikkelijk was hier gebeurd is. Ik heb zelf ook kinderen en het scheelde geen haar of ik was zelf in de school toen de schutter er toesloeg”, zegt ze aan onze reporter. De vrouw doet vrijwilligerswerk in meerdere scholen. “Het zal vele jaren duren voor we dit drama verwerkt hebben”, zegt ze.

Tot aan het politielint

Arthur is ook een eerste keer tot aan het schooltje geweest. Of toch tot vlakbij. Want de omgeving is afgesloten, zegt hij. Enkel buurtbewoners of nabestaanden van de slachtoffers mogen voorbij het politielint.

Ook aan de Robb Elementary School, waar Salvador Ramos zo ongenadig hard heeft toegeslagen, staan er witte kuisjes met de namen van de slachtoffers. Een eindeloos lange rij kruisjes. “Het is pakkend zo al die witte kruisjes te zien staan”, zegt onze man ter plaatse.

“Het verdriet is te groot”

Onze reporter praatte er met Sandra, secretaresse in een lokale dokterspraktijk. “Net als de meeste bewoners hier wil ze liever niet op de foto. Ze kende Joe goed, de echtgenoot van Irma Garcia, de 46-jarige juf die werd doodgeschoten. Joe stierf donderdag aan een hartaanval. Reken hem maar bij de slachtoffers. Zijn hart heeft het begeven van verdriet”, zegt ze.

Terwijl ze het vertelt, barst ze in tranen uit. “Ik ben droef maar ook kwaad. Op de dader. Maar ook omdat die schietpartij de spanningen tussen voor- en tegenstanders van wapens weer op de spits drijft. Dit is niet het moment om politieke discussies te voeren. Het verdriet is nu te groot.”

LEES OOK. Joe (48) overlijdt twee dagen nadat zijn vrouw werd doodgeschoten in school in Texas: kan je écht sterven aan een gebroken hart?