Vriendin Yves Lampaert emotioneel: “Wieske zal later toch maar kunnen zeggen: mijn papa heeft ooit geel gepakt”

Dat ze het zelf nog maar half beseft. En dat ze trots is, zò trots. Terwijl Astrid, mevrouw Lampaert, het in geuren en kleuren vertelt, ontspint zich op haar oprit in het West-Vlaamse Harelbeke een spontaan buurtfeestje. Wagens passeren en claxonneren. “We zijn ondertussen een uur na de aankomst en ik sta hier nog altijd met een lach op mijn gezicht, niet normaal.”

Terwijl Yves Lampaert de allerlaatste renner over de meet moest zien komen om het echt te geloven, had Astrid het al eerder door. “Ik heb Yves gebeld nadat we de tussentijden van Nils Politt en Tom Pidcock in de gaten kregen”, vertelt ze. “Hij voortdurend: ‘Nee, nee, Astrid, het is nog niet binnen.’ Dat is dan ook weer het skwoane aan Yves. Ik denk dat niemand dit had verwacht, wij ook niet. Toen die seconden op televisie groen kleurden, dachten we dat het een misse was. Toegegeven, na de Baloise Belgium Tour had hij luidop zitten fantaseren. ‘Dat zou toch wel zot zijn, mocht ik in die tijdrit goed eindigen.’ En dan meteen ‘moja neen, dat kan niet’. Hij had het niet over winnen, wel over ‘goed’ zijn. Met top tien was hij al supercontent geweest. Hij geloofde dat ook zelf, dat hij niet kon winnen. Hij startte zonder druk. Maar hé, heb je die namen gezien, die hij klopt?! Ik peis dat we die uitslag moeten inkaderen.”

Haar lief, zo emotioneel op televisie (ze volgde de wedstrijd bij haar schoonouders, red.), Astrid schrikt er niet van. “Misschien wel dat het zo en plein public was, maar dit toont aan hoe onwezenlijk dit voor hem - en voor ons - is.” Of ze hem niet liever ter plekke in de armen had gesloten? “Ik ben er zeker van dat Yves zijn overwinning niet in eenzaamheid zal vieren. Met Aloïs is dat ook moeilijk, veel getjool. Maar we gaan op de rustdag langs. Dan gaan we Wieske wel eens in die gele trui steken. (lacht) Als hij later die beelden van vandaag zal terugzien - ik word er zelfs emotioneel van... Hij zal het toch maar kunnen zeggen: ‘Mijn papa heeft ooit geel gewonnen.’”