De scouts roepen op om massaal positieve kampverhalen te delen. — © BELGAIMAGE
Scouts willen imago oppoetsen met positieve verhalen
Er is al veel gezegd over de jeugdbewegingen deze zomer. Hun kampen veroorzaken overlast, gemeentes zien ze liever niet komen. Een scoutsmoeder biedt positief weerwoord in een open brief: “Ik weet dat mijn zoon herinneringen en levenslessen meeneemt door zijn hele verdere leven.”
Een alcoholverbod op kamp, een kamp afgebroken door zware corona-uitbraak, een plaatselijke burgemeester die een kamp wil stilleggen wegens te veel overlast, en nog een plaatselijke burgemeester die een scoutsgroep kerkhoven laat kuisen omdat ze “stommiteiten” hebben begaan. Ze gaan deze weken stevig over de tong, de jeugdbewegingen. En niet met de meest positieve verhalen.
Spijtig, zo vindt iedereen met een scouts-, chiro- of ksa-hart. Eva Martens, zelf oud-scout en moeder van “twee enthousiaste scoutskinderen” kroop zelfs in haar pen. Het resultaat: een drukbesproken Facebook-post die intussen 4.900 likes verzamelde en al 1.200 keer gedeeld werd. Bottomline: laat ons vooral niet vergeten hoe fantastisch de jeugdbeweging en de bijhorende kampen zijn.
“Vanavond kwam mijn 14-jarige zoon thuis van zijn 11-daags tentenkamp in de Ardennen”, schreef Eva. “En hij is gegroeid, niet alleen letterlijk. De kleine jongen is niet meer. Hij werd op 11 dagen tijd een heel stuk meer volwassen. Want op kamp gaan is een avontuur, maar ook een levensles. En daar ben ik als ouder dankbaar voor. Dat er nog leiding is die zich engageert om mijn kind zo’n kamp te gunnen, dat er nog een boer is die zijn hooizolder hartelijk openzet, dat alles mocht en kon.”
Op kamp leren kinderen samenwerken en samenleven, benadrukt Eva als we haar aan de lijn krijgen. “Een tent zet je niet alleen op. Dus moet je samenwerken. En het mooie is dat er in die scoutsgroepen heel wat verschillende kinderen zitten. Op school zijn er ondanks alles heel wat hokjes – de wiskundigen zitten in de wiskunde, de handige kinderen zitten in technische richtingen – maar bij de scouts vallen die tussenschotten weg.”
Fier
Ook scouts-moeder Berit Rauwoens ziet hoe haar zoon en dochter telkens weer opleven. De opbouw voor het kamp, het kamp zelf en dan nog de afbraak, een hele maand geven ze als leiding het beste van zichzelf. “Eigenlijk staat heel de maand juli hier in het teken van dat kamp. Mensen zien niet altijd hoeveel werk daar in kruipt. Terwijl leeftijdsgenoten een betaalde vakantiejob doen.”
En veel mensen zien ook niet hoeveel verantwoordelijkheid er op de schouders van die jongvolwassenen belandt. “Vorig jaar zat het kamp van mijn dochter in het overstroomde gebied. Dan moest de leiding daar de beslissingen nemen, het gevaar inschatten en de juiste stappen nemen. Dit jaar zaten op het kamp van mijn zoon vier kinderen die wat extra zorg nodig hadden. Onder andere een kindje met diabetes. Daar moest dag en nacht extra voor uitgekeken worden. Als de mama van die jongen dan achteraf komt zeggen hoe goed mijn zoon - en de andere leiding - dat gedaan hebben, dan ben ik wel heel fier. En dat mag ook eens gezegd worden.”
En ja, op zo’n kamp wordt er al wel eens een pintje gedronken. Dat weten deze moeders ook. Maar tegelijk hebben ze ook liever dat het daar dan gebeurt. “Op vakantie drinken vriendengroepen óók samen. Dan heb ik liever dat hij op kamp een pint drinkt in een omgeving waar er voor elkaar gezorgd wordt en waar er ook altijd enkele mensen nuchter blijven”, zegt Eva.
Mogen scouts nog scouts zijn, vragen de moeders zich af. “En waarom wordt er niet eerst in dialoog gegaan voor er klachten ingediend worden. Dat gaat toch allemaal heel ver?”
Offensief
Jan Verbeure, federaal verantwoordelijke van FOS Open Scouting, roept daarom ook op om massaal positieve verhalen te delen. “Want die incidenten creëren een beeldvorming die geen recht doet aan al het mooie harde werk dat al die jeugdbewegingen verzetten. En dat willen we rechtzetten met een offensief aan verhalen die meer stroken met de realiteit.” De jeugdbeweging wijst er ook op dat er 23.600 kampen en activiteiten probleemloos plaatsvinden. “Nergens ter wereld is er zo’n uitgebreid, divers en uniek jeugdwerklandschap als bij ons. Andere landen kijken jaloers in onze richting.”
“Het heeft mij en ontelbaar veel mensen in onze samenleving gevormd tot wie we nu zijn. Ik heb mijn lief, mijn werk en mijn vriendengroep te danken aan de scouts. Ik ben ervan overtuigd dat scouts voor velen zoveel meer is dan louter een hobby”, besluit Verbeure.
