Libanese koper van eerste lading maïs uit Oekraïne weigert vracht ondanks grote schaarste op graanmarkt

Voor de ruim 26 duizend ton maïs aan boord wordt nu gezocht naar een nieuwe koper. Op 1 augustus had het schip de primeur als eerste de haven van Odesa te verlaten, nadat de oorlogvoerende partijen, Oekraïne en Rusland, onder toezicht van Turkije en de Verenigde Naties een akkoord voor vier maanden hadden gesloten over de export van graan, tarwe en ander voedsel. De naleving staat onder toezicht van een viceadmiraal van de Turkse marine en wordt vanuit een coördinatiecentrum in Istanbul geregeld.

Na inspectie in Istanbul zette de Razoni (dat onder de vlag vaart van Sierra Leone) koers naar de Libanese havenstad Tripoli, waar het afgelopen weekend moest aankomen. Van daar zou de maïs – bedoeld voor de verwerking tot kippenvoer – volgens Libanese regeringsmedewerkers deels worden gesmokkeld naar buurland Syrië. De regering in Damascus heeft vanwege de internationale sancties grote moeite zelf voedsel in te kopen op de wereldmarkt.

Het liep allemaal anders: op marinetraffic.com, een website die het internationale vrachtverkeer volgt, was te zien hoe Tripoli zondag werd geschrapt als geregistreerde bestemming. “Het enige dat ik weet, is dat het schip hier niet meer naartoe komt”, aldus de directeur van de haven in Tripoli, Ahmed Tamer. De (anoniem gebleven) Libanese koper hult zich in stilzwijgen. Een woordvoerder van marinetraffic.com noemde de gang van zaken tegenover de Duitse krant Die Welt “een beetje vreemd.” Zowel de Libanese regering als de Verenigde Naties zeggen dat ze zich niet met de koop hebben bemoeid, omdat het een commerciële vracht  betreft.

Lange rijen bij bakkers

Libanon is hard getroffen door de schaarste op de graanmarkt. Sinds het begin van de oorlog is de prijs van bloem er met 200 procent gestegen – een harde klap in het economisch toch al zwaar geteisterde land. Door toedoen van speculanten bereikt veel tarwe niet de meelproducenten, met als gevolg lange rijen bij bakkerijen in het hele land. Als klap op de vuurpijl stortte afgelopen week een deel van de graansilo in de haven van Beiroet in, een restant van de verwoestende explosie van twee jaar geleden. Het achtergebleven graan was door nalatigheid van de overheid gaan fermenteren en vatte vlam, waarna de betonnen muren instortten. Boven de stad hingen urenlang grote rookwolken.

De crisis treft behalve Libanezen ook de ruim een miljoen Syrische vluchtelingen. Zij worden vaak gestigmatiseerd, en moeten toezien hoe Libanezen voorrang krijgen. Een Syriër in het noorden van het land zei tegen persbureau Associated Press dat hij vaak drie à vier verschillende bakkers afgaat, voor hij iemand vindt die hem brood wil verkopen. “Soms gaan we met lege handen naar huis.”