“Het is echt kut, de zoveelste druppel. 2022 wordt een jaar om snel te vergeten.” Van Zandweghe gaat door een moeilijke periode. “Er is recent iets héél zwaars gebeurd in mijn persoonlijk leven”, wil hij liever niet uitweiden. “Ik heb al vier weken niet geslapen.” Van Zandweghe bleef zich al die tijd wel voorbereiden op het EK, maar de mentale problemen eisten ook een fysieke tol. “Ik werd ziek. Mijn dokter verbood me om tot woensdag maximale inspanningen te doen. Het EK begint donderdag. Afreizen had geen zin.” De Bruggeling zou in München in de lichte dubbeltwee een duo vormen met Marlon Colpaert. Die vaart nu solo.

Op de EK’s van 2019 en 2020 veroverde Van Zandweghe in de lichte dubbeltwee brons met Tim Brys, met wie hij ook derde werd op het WK 2018 en vijfde op de Spelen in Tokio. Brys verliet na de Spelen de lichgewicht-categorie, zijn kompaan viel in een zwart gat. “Ik wist niet hoe ik mij moest voelen. Langs de ene kant realiseerde ik in Tokio mijn kinderdroom. Langs de andere kant was er een enorme teleurstelling door die vijfde plaats. Ik ben er zeker van dat we goed genoeg waren voor een medaille. Die gedachte verscheurde me. Ik wist niet of ik trots moet zijn of niet.”

In mei hervond Van Zandweghe eindelijk zijn plezier in het roeien. Met de piepjonge Marlon Colpaert en Tibo Vyvey zette hij zijn schouders onder een project om een dubbeltwee gekwalificeerd te krijgen voor de Spelen van Parijs. Tot het enkele weken geleden misliep in zijn privéleven. “Ik ben een perfectionist, jaag mij wel eens op in details. Dit plaatst alles wel in perspectief. Ik ben nu blij dat roeien mijn job is en dat ik bij mooi weer in mijn korte broek in een roeiboot mag kruipen. Het leven zal wel niet altijd slecht blijven, zeker?”

Van Zandweghe hoopt er wel te staan op het WK in september. “Ik geef mezelf nu de tijd om volledig te herstellen en wil daar met Marlon tonen dat we veel progressie hebben gemaakt.”