Yari De Wachter (21) uit Bornem was de allerlaatste deelnemer die net als als allerlaatste over de finish van de Dodentocht. Hij was een van de 9500 mensen die de ingekorte Dodentocht uitstapten. Dat is ongeveer 85% van de starters. Dat is veel, maar uiteraard niet te vergelijken met een klassieke Dodentocht van 100 kilometer.

Het was zijn tweede Dodentocht. “Ik ben opgelucht dat ik het toch nog haal. Ja, ik heb er wel even aan gedacht om op te geven. Het was een goeie nacht, niet te koud, maar nu werd het wel warm. Vooral vanochtend was het moeilijk. Maar ik kreeg heel veel aanmoedigingen. Of ik volgend jaar terugkom? Dat weet ik nog niet, maar misschien moet ik dan voor de volle 100 km gaan. Nu voel ik mij emotioneel.”

Wat Ilse Robyn, persverantwoordelijke van de Dodentocht, betreft was het een heel fijne editie. “We hebben maar 65 kilometer gedaan. Dat was anders, maar de sfeer en de samenhorigheid was subliem. Er was veel enthousiasme onder de wandelaars en ook langs het parcours. Er zijn wellicht enkele mensen afgehaakt nadat het parcours werd ingekort. De meesten hebben besloten om toch te starten.”

1.600 deelnemers moesten er onderweg de brui aan geven. “Ik denk dat een aantal mensen zich hebben laten verrassen hebben door de relatief frisse temperaturen tijdens de nacht. De meesten hebben ’s nachts of ’s ochtends vroeg afgehaakt. Verder was dit een editie zonder noemenswaardige incidenten. Er waren wel wat mensen die onwel werden door de warmte, maar verder niets ernstig.”

Hoge temperaturen

Het Rode Kruis moest ondanks de weinige incidenten toch erg hard werken. Want door de warmte was het geen editie zoals gewoonlijk. “Wanneer de mensen hier over de finish komen, merken we vaak dat ze op een terrasje of op de grond gaan zitten. Na enkele minuten worden ze dan draaierig door de warmte. Dat is iets wat we nu meer merken dan anders. Dat komt echt wel door de hogere temperaturen.

“Verder zijn er natuurlijk veel mensen met blaren of stijve spieren. De blaren spannen de kroon. De meeste mensen kunnen we hier ter plaatse weer erbovenop helpen, maar in enkele gevallen brengen we ze naar het ziekenhuis. We laten de mensen hier rusten in de koelte van de kerk. Ze krijgen suikers en chips – voor het zout. De mensen die we naar het ziekenhuis brengen zijn meestal te diep gegaan.

“Maar verder waren er geen hele ernstige incidenten te noteren. Samengevat merken we ondanks de kortere afstand niet veel verschil met de andere edities. Of het een goede beslissing was om de Dodentocht in te korten? Daar kan ik niet op antwoorden”, zegt algemeen coördinator Louis Moons.

Op zoek naar schaduw

Voor de vele vrijwilligers zit de dag er nog niet op. Zaterdagnamiddag werd nog alles opgeruimd. Een taak die normaal gebeurt in de nacht van zaterdag op zondag. Het was dus nog even zweten. Ook de terrassen in Bornem centrum liepen vlug leeg. Iedereen ging op zoek naar een schaduwplekje.

Ondanks de late beslissing om het parcours in te korten, de soms harde commentaren op die maatregel en de impact ervan op de organisatie was dit een feilloze editie. Maar over een ding is iedereen het eens… volgend jaar toch maar weer liever de volle 100 kilometer. (wabo)