Misschien moeten de ministers uit de Vlaamse regering het eens zelf een week proberen in de kinderopvang?

Als een stomp in de maag, zo komen de resultaten van de nieuwe enquête bij 2.400 ouders aan. Verteerd door schuldgevoel zetten sommigen hun kind ’s ochtends af aan de kinderopvang, wetende dat het straks weer met rode billetjes thuiskomt. Omdat er simpelweg niet voldoende kinderverzorgers aanwezig zijn om al die vuile pampers op tijd te vervangen.

Niet dat ze de verzorgers iets kwalijk nemen, want ook zij roeien met de riemen die ze hebben. In een Vlaamse crèche komt dat tegenwoordig neer op stuurloos ronddobberen, hopend dat de boot niet kapseist of tegen de rotsen slaat. “Veel verzorgers voelen zich schuldig, bijvoorbeeld als ze moeten sluiten omdat er niet genoeg personeel is”, zegt initiatiefneemster Heleen Struyven in deze krant. Niemand stapt in de kinderzorg om als een robot papflessen te geven.

Al jarenlang moet kinderopvang vooral goedkoop zijn. Aan de hand van rommelstatuten, lage lonen en steeds soepelere vereisten werden zo’n goedkoop mogelijke plaatsen gecreëerd. Eén begeleider was plots voldoende om negen kinderen een hele dag lang te voeden, te verzorgen, te entertainen en te stimuleren. Want ach, het mocht niet te veel kosten. Wie het water toen al aan de lippen stond, gaat nu door de hoge energieprijzen kopje-onder.

Babbelkous

Net daarom is het zo pijnlijk dat het Vlaamse overheidsagentschap Opgroeien nu uitpakt met de ‘babbelkous’, een feestslinger van papieren kousen die volgende week bij meer dan 6.400 crèches in de bus valt. Met die slinger en de bijhorende campagne wil het Agentschap de taalstimulering vanaf de geboorte in de verf zetten. En dan vooral de rol die kinderverzorgers daarin moeten opnemen. Want zij zijn – wij citeren uit de communicatie aan de crèches – ‘hun favoriete babbelkousen’.

U zal ons niet horen beweren dat de taalontwikkeling bij baby’s niet belangrijk is. Maar is het niet een tikje cynisch om op het moment dat de kinderopvang verzuipt uit te pakken met papieren slingers? Kinderverzorgers moeten er heus niet aan herinnerd worden hoe waardevol het is om gelaatsuitdrukkingen en taal over te brengen op de allerkleinsten. Maar dat is natuurlijk moeilijk als je niet eens tijd hebt om een luier te verversen.

Apathie

Al even pijnlijk is de apathie in de Vlaamse regering. Op het grote begrotingsconclaaf dat vrijdag van start gaat, vraagt voogdijminister Hilde Crevits (cd&v) extra middelen voor de kinderopvang. Dat beloofde ze vorige week plechtig toen een groep ouders bij wijze van protest een pop-upcrèche openden in de inkomhal van haar kabinet. De bedoeling is om de allerjongsten toch in kleinere groepjes op te vangen, kleiner dan negen. Maar alles hangt af van het budget.

Uit het getouwtrek in de Wetstraat valt nu al op te maken dat de kinderopvang andermaal het kind van de rekening dreigt te worden. Partijen vinden het belangrijker om aan een symboolmaatregel zoals de jobbonus geld uit te geven en bedrijven te ondersteunen, eerder dan dat ze het opnemen voor een sector die minder luid kan roepen.

Misschien moeten de ministers het zelf eens een week proberen?