Bäckstedt pakt wereldboogtrui bij junioren op z’n Evenepoels: “Het was nochtans niet mijn plan om vroeg aan te vallen”

Zoe Bäckstedt mocht al voor de wegrit van de junioren meisjes vieren. Het was haar achttiende verjaardag. De meeste mensen willen hun verjaardagsfeestjes vieren in gezelschap - hetzij familie, vrienden of collega’s -, maar Bäckstedt denkt daar anders over. Al na 7,5 kilometer snelde ze ervandoor in een stuk afdaling. “Het was niet mijn plan om er zo vroeg alleen vandoor te gaan. Ik wilde wachten tot de voorlaatste ronde, maar ik voelde me goed in de afdaling en besloot om aan te vallen.”

In het peloton had niemand een reactie in huis, dus begon Bäckstedt dan maar aan een solo. Na de tijdrit van 14 kilometer op dinsdag, reed ze nu een tijdrit van zeventig kilometer. “Soms was het wel eenzaam en lastig, maar het publiek moedigde mij op de moeilijke momenten goed aan.” Het publiek kreeg een one-lady-show te zien.

In de tijdrit bedroeg de voorsprong van Bäckstedt op haar ‘dichtste’ achtervolger 1’36”. In de wegrit was de kloof al snel meer dan twee minuten. “In de slotronde begon mijn voorsprong wat te slinken waardoor ik panikeerde. Mijn coach in de ploegwagen zei dat mijn voorsprong groot genoeg was en dat ik rustig moest blijven.”

Finaal bedroeg haar voorsprong 2’07”. Meer dan de helft van de duurtijd van ‘God save the King’. De laatste renner die er op een WK zo bovenuitstak in een jeugdcategorie was Remco Evenepoel in Innsbruck 2018. Evenepoel pakte ook de dubbelslag, maar zijn bonus op de concurrentie was iets kleiner: 1’24” in de tijdrit en 1’25” in de wegrit, waar hij in het begin wel nog ten val kwam.

Net als Evenepoel toen, zette Bäckstedt op het WK in Wollongong de puntjes op de i van een wonderjaar. Ze werd immers ook al wereldkampioene in het veldrijden en wereldkampioene ploegkoers op de piste. Enorm straf. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan bij de dochter van Magnus Bäckstedt (winnaar van Parijs-Roubaix 2004) en Megan Hughes (Brits kampioene in 1998). Bäckstedt reed de voorbije jaren bij het Kempense Acrog-Tormans-Balen, maar maakte in augustus de overstap naar het vrouwenteam van Team Education First. Een toekomstplan is nog niet uitgetekend, maar het lijkt een kwestie van tijd tot ze zich meet met de elite dames en ook daar imponeert. Als er iemand een einde kan maken aan de Nederlandse hegemonie, lijkt het Bäckstedt wel.

In de schaduw van de Britse met Zweedse roots lieten ook de Belgische juniores van zich spreken. Alle vier, Xaydee Van Sinaey (9de), Fleur Moors (12de), Febe Jooris (18de), Jade Linthoudt (20ste), eindigden ze in de top twintig. Vooral Moors reed een sterke koers en leek halfweg kans te maken op eremetaal. Ze reed goed bergop en counterde twee keer een aanval van de Fransen. “Xaydee had me nog gezegd dat ik rustig aan moest doen, maar ik had het niet gehoord. Ach. Ik ben blij met mijn 12de plaats. Op de laatste klim had ik het lastig, maar toen kwam Xaydee naast me rijden en dat gaf me extra motivatie om nog eens alles te geven”, zegt Moors, die net als Van Sinaey nog maar eerstejaars is. Volgend jaar is een medaille mogelijk.

Met ook al brons in de tijdrit voor Jooris, leverden de Belgische junioren meisjes op dit WK een puike prestatie. De voorbije WK’s kwamen hun voorgangsters amper in het koersverhaal voor. Het zijn hoopvolle signalen dat er een sterke generatie zit aan te komen om op termijn Kopecky en co op te volgen. Maar hoe sterk ze zich ook nog zullen ontwikkelen, het niveau van Bäckstedt lijkt nu al te hoog gegrepen.