Hij vond het moment rijp om naar buiten te komen. In een Facebookpost toonde Marc Van Ranst een kleine greep uit eigen werk, peilend naar reacties en commentaren. Het leverde dit keer geen twitterstorm op, maar ze waren over het algemeen wel vriendelijk en positief.

De foto’s van Van Ranst zijn samengestelde beelden, die hij digitaal bewerkt. Zwart-wit lijkt op het eerst gezicht zijn favoriete medium. Hij zoekt graag donkere, surreële droomwerelden op, flirtend met filmische effecten. Evengoed is er een abstracte compositie bij, als een explosie van kleuren. Afgaand op de afdrukken die hij in de huiskamer heeft hangen, gaat zijn voorkeur uit naar grote formaten.

Al komt hij uit een artistiek nest, een kunstenaar wil Van Ranst zich niet noemen, zei hij aan Het Nieuwsblad. Ook als fotograaf volgt hij de nederige weg van de wetenschapper: blijven zoeken en experimenteren om tot een acceptabel resultaat te komen. ‘Veel belandt in de prullenmand.’

Maakt zijn werk kans om in een galerie getoond te worden? Roger Szmulewicz van Gallery Fifty One twijfelt. ‘Aan de hand van drie beelden valt dat moeilijk te beoordelen. Zijn foto van een samengestelde stad roept bij mij alvast het werk op van de Japanner Sohei Nishino, die in dat soort collages gespecialiseerd is. Mij interesseert vooral wat zijn drijfveer is. Is het spielerei? In welke traditie situeert hij zich? Ik bewonder wel het lef van Van Ranst om als publieke figuur op die manier naar buiten te komen. Zijn werk maakt me benieuwd. Hopelijk horen we hem hier vaker over dan over een nieuwe coronagolf die eraan komt.’

(gvds)