De startplek is al niet min: Oud-Rekem, het mooiste dorp van Vlaanderen. We wandelen onze tocht tegen de klok in, want - zo vermoeden we - op die manier krijgen we het meest ‘saaie’ stuk eerst voor onze voeten. We hebben het over het jaagpad langs de Zuid-Willemsvaart, een landingsbaan van glad asfalt. Ideaal om goed op te warmen en door te stappen. Let wel een beetje op, want het is een populair fietspad.

Qua saaiheid valt dit al heel goed mee: het kanaal is hier breder en de bomen aan de overkant geven het meer iets van een eh... meer. Meer meer, niet slecht.

Eiland

Na een tijdje versmalt de waterweg en naderen we een brug. Hier gaan we een beetje valsspelen. We zitten op de oranje route, een doorstapper van zo’n 15 kilometer. Maar aan de brug in Neerharen kan je de wandeling perfect in twee knippen. Even het olifantenpaadje op en je ziet de antitankbunker van Neerharen verschijnen.

(lees verder onder de foto’s)

We steken het kanaal over en gaan rechtdoor: we zitten weer op het pad van de oranje bol en wandelen nu naar - wat ons betreft - een van de mooiste stukjes van de grensmaas tussen beide Limburgen. Een lange, langzame bocht geeft je alle tijd om het landschap in te laten sijpelen. Ook al kom je hier vaak, het is telkens weer reikhalzend uitkijken hoe hoog of laag de Maas staat. Ganzen in de verte kwekken er op los en dichterbij komen de halfwilde Konikpaarden een kijkje nemen, de ouders erg beschermend over hun jonge veulens.

We naderen café De Maasvallei. Enfin, het gesloten café Maasvallei. Uitbater Rudi Smeets is er om verschillende redenen mee gestopt. De gezondheid en niet in het minst de grillige Maas, een regenrivier. Met zijn overstromingen werd Herbricht meermaals herleid tot een eiland. Jammer dat het café weg is, want het was nog écht authentiek, inclusief stoppenbiljaar en die fantastische oude speeltuin aan de overkant die ons telkens weer naar onze jeugd terug flitste. Een groot spandoek hangt tegen het voormalig café met een dankwoord van Rudi. Wederzijds.

Mosasaurus

Bon, niet over het verleden mijmeren nu, want we gingen hier op zoek naar de levensboom. Eens het café voorbij verschijnt hij plots in beeld. Het pad slaat hard naar links, maar hier wijken we graag even uit - iets meer richting Maasbedding - om de boom van dichtbij te bekijken.

Het is een creatie van de Amerikaanse kunstenaar Mark Dion, besteld door Z33 - Huis van actuele kunst. De iets hogere ligging is niet alleen gekozen om het zicht op de boom te verbeteren, het is ook de plaats waar dieren verzamelden bij de laatste overstroming, in juli 2021. De boom zit dan ook vol beesten: een kikker hangt aan een touw, een bok staat hoog op de uitkijk (een verwijzing naar de bokkenrijders?), we ontdekken een mosasaurus, een steur, een mammoet en een reiger. Dieren van nu en dieren van vroeger op een boom - de buitenkant is echt hout - van zo’n zes meter hoog.

Gaat dit werk even veel succes hebben als het Doorkijkkerkje? Dat is de lat heel hoog leggen, maar het plaatje klopt wel. De omgeving is prachtig en Oud-Rekem, het Nationaal Park en Maastricht liggen vlakbij: moet lukken. Je kan hier hele daguitstappen plannen en met maar eentje kom je niet toe.

Foei!

Terug en route langs een kapelletje in een lappendeken van landbouwpercelen en populieren netjes in de rij. Tegenover de kapel schrijft iemand op een briefje dat mensen de bloemen daar niet meer mogen stelen. Foei foei! Groot gelijk.

Het pad gaat hier van asfalt over naar een wat modderig landbouwwegje. We lopen op vruchtbare grond, aangeleverd door de rivier. De kroëte (bieten) zien er dik en sappig uit, de peren worden al geoogst en de maïs staat op knappen. In de grote poelen op het pad springen kleine kikkertjes in het water en laten wolken en draaikolkjes achter in een kleuroppervlak van koffie met melk. Een paar bochten verder en de torentjes van Oud-Rekem duiken weer op.

Een mooie tocht, die met de komst van de levensboom nóg mooier is geworden. Méér meer.

Praktisch

Aard van de wandeling

Vlakke tocht door velden en langs het water van kanaal en Maas. Grotendeels verhard.

Afstand

Officieel 15,4 kilometer, maar je kan de tocht in twee knippen aan de brug van Neerharen. Wij wandelden 7,5 km.

Signalisatie

Oranje bol

Parking/Start

Parking Oud-Rekem (Kanaalstraat 1, Lanaken, 50.923577, 5.706890), maar je kan ook vertrekken in Uikhoven of aan de bunker in Neerharen.

Meer info

www.wandeleninlimburg.be