"Onze pijlen op extremisten richten, niet op elkaar"

Kobo zwengelde deze week het racismedebat weer aan door racistische reacties op te lijsten op de dood van een 15-jarige jongen met Marokkaanse roots. Dat leidde tot een storm van verontwaardiging, maar ook tot een rondje zwartepieten over wie nu verantwoordelijk is voor al dat racisme in onze maatschappij.

"Het debat van de afgelopen week corrigeerde alvast het recente discours van de responsabilisering: dat de minderheden maar de kansen moesten grijpen, de taal leren... Het verhaal dat racisme relatief was, dat de klagers zich wentelen in een slachtofferdiscours." Voor Kobo is het duidelijk: "Het blijft een en/en-verhaal. Genoeg studies bewijzen dat een bepaalde etnische achtergrond de sociale mobiliteit belemmert."

Als iemand met een migratieachtergrond kan hij racisme niet appreciëren en wil hij oplossingen, ook na wat deze week is gebeurd. "Nadat de eerste verontwaardiging is weggeëbd, wil iedereen scoren voor de eigen achterban. Het zoeken naar en historische schuld brengt ons evenwel niet verder dan een gevecht in de loopgraven." Kobo verwijst hier impliciet naar de verwijten die de N-VA enerzijds en SP.A en Groen anderzijds elkaar naar het hoofd hebben  geslingerd. "In een debat over racisme moeten we samen zoeken naar oplossingen, eerder dan de opponent met de vinger te wijzen."

Onlangs kreeg Kobo heel wat kritiek van onder meer N-VA-voorzitter Bart De Wever, die zich onder meer ongerust heeft getoond dat Kobo door CD&V is tewerkgesteld. "Hij had gegrasduind in posts die dateerden uit mijn studentenperiode", zegt Kobo. "Toen had ik een grote mond. Het is vreemd dat een partijvoorzitter zoiets enkele jaren opspaart om dan toe te slaan."

Blaming the victim: Kobo heeft er geen boodschap aan. "Door minderheden zelf de schuld te geven, wassen ze hun handen in onschuld. Meteen hoeven ze het probleem niet aan te pakken."

"Of de malcontente stemmen bij de N-VA of Vlaams Belang zitten, maakt me niets uit. Ik heb begrip voor de frustratie. Maar het lost niets om daar aan toe te geven." Youssef Kobo wil vooruit. "Iedereen heeft fouten gemaakt. in mijn jeugdige naïviteit verwacht ik van de politiek vooruitgang in plaats van te willen scoren op incidenten."

In deze tijden van IS-terreur krijgt de moslimgemeenschap wel eens het verwijt dat ze geen of niet genoeg afstand neemt van de terreurdaden. "Waarom moet ik verantwoording afleggen voor extremistische psychopaten?", vraagt Kobo zich af. "Een derde van de slachtoffers in Nice waren moslim."

"Ik heb niets met die acties te maken, net als u of uw buurman. (...) De slachtoffers van IS in het Midden-Oosten zijn in de eerste plaats moslims."

"Onze samenleving is één en ondeelbaar. We varen in dezelfde boot. Het heeft geen zin om die doormidden te zagen volgens een taalgrens, een levensbeschouwelijke grens of een linksrechtsgrens. (...) We moeten onze pijlen op de extremisten richten, niet op elkaar. De terroristen proberen ons tegen elkaar uit te spelen. En verdomd, door al dat politiek extremisme lukt het nog ook."