Dezelfde redenering ligt aan de basis van ons hedendaags massatoerisme. Niettegenstaande de vervuiling, het lawaai, de betonnering en alle andere kwalen die het massatoerisme met zich meebrengt, is er veel dat toeristen ‘geven’. Naast het mirakel van de harde valuta, waarmee de lokale mensen overleven, de natuur beschermd wordt en het leven aangenamer wordt, is er de ontmoeting van culturen, het openen van de geesten.

Toch in theorie. Goedkope vluchten leveren nu ook massa’s toeristen op verafgelegen locaties af die vroeger enkel waren weggelegd voor de happy few. Jonge twintigers die geen zin hebben in het traditionele levenspad: werken, huisje, tuintje, kindje en als de kinderen de vleugels hebben uitgeslagen, kan eindelijk de wereld verkend worden. Ze bewandelen het omgekeerde pad. Na de studies even werken en dan een half jaar of meer de wereld in. Op zijn Peking Express’, zijn Jon Krakauers, Alex Garlands of Jack Krocks. Beatnik blues, Instagram chronicles, Facebook adventures... Backpackers hebben niet zoveel nodig om on the road te zijn. En je vindt ze tegenwoordig overal, in drommen.

Maar het is dit type reiziger dat meer en meer op de zenuwen werkt van de lokale bevolking. Omdat ze de wet van eb en vloed niet respecteren. Meer bepaald stoten sommige beg packers op onbegrip en afkeer in Zuidoost-Azië, de geliefkoosde regio voor rugzakmensen. Het gaat niet om jongvolwassenen die een baantje zoeken om wat bij te verdienen. Het gaat om jongeren die publiek staan te bedelen, bordje in de hand, omdat ze platzak zijn. Of ze wat geld kunnen krijgen om hun droomreis te bekostigen? Of de passant zo goed wil zijn om de wereldreis te helpen realiseren? Bedelen met een streepje Pink Floyd als lokker.

In landen waar mensen moeten bedelen om te overleven, om een dokter te betalen of een kind naar school te sturen, wekt dat weerzin op. Westerlingen die voor een habbekrats van hun Umwelt komen genieten, steevast afdingen op zelfs de meest goedkope prijzen en vooral geïnteresseerd blijken in de eigen beleving. En dan nog bedelen ook. Dat gaat er moeilijk in. Ze worden arrogant genoemd, neokolonialistisch, met een gebrek aan respect voor de cultuur van het land dat ze bezoeken. Waar is de eer van deze mensen die beg packers worden genoemd, vragen de lokalen zich af?

Met de zomer in het vizier, een meer dan interessante vraag.