Mahé, het grootste eiland van de Seychellen-archipel in de Indische Oceaan, ligt volgens de overlevering vol met piratengoud. Eén schat spreekt echter het meest tot de verbeelding: die van de beruchte Franse piraat Olivier Levasseur.

De Buizerd

Het verhaal begint in 1716. Na enkele maanden geeft Levasseur zijn opdracht als kaper op en richt zich op de meer winstgevende piraterij. De snelheid waarmee hij zijn slachtoffers aanvalt, levert hem al snel de bijnaam ‘De Buizerd’ op.

Vijf jaar later - de Fransman voert op dat moment al het bewind over drie schepen en 750 piraten - krijgt De Buizerd het Portugese galjoen Nossa Senhora do Cabo in het vizier in de haven van La Réunion (toen nog Bourbon Island genaamd). Hoewel hij geen idee had van de vracht, besloot Levasseur te enteren en iedereen aan boord te laten doden.

Eens benedendeks konden de piraten hun ogen niet geloven. Het schip was volgeladen met goudstaven, zilver, edelstenen, onversneden diamanten, muntstukken, sieraden... Een schat van bijna niet te overziene waarde.

Met de Britse zeemacht op hun hielen vluchten De Buizerd en co naar hun hoofdkwartier op Madagaskar. Daar werd de buit verdeeld: elke piraat kreeg 42 diamanten en 5.000 gouden ‘guineas’. Levasseur hield de rest voor zich en begroef de schat der schatten op een locatie die alleen hij kende (de piraten die hem hielpen om de schat te begraven, liet hij executeren).

“Wie het kan, vindt mijn schat”

Jarenlang was er geen spoor te bekennen van de beruchte Fransman, maar op 7 juli 1730 werd hij dan toch gevat en geëxecuteerd op La Réunion. Toen hij op het schavot stond, zou Levasseur nog een medaillon in de menigte hebben gegooid met de woorden: “Wie het kan, vindt mijn schat.”

Op het medaillon was een cryptogram gegraveerd. Zeventien mysterieuze lijnen die de exacte locatie van de schat zouden bevatten.

Voor het ongetrainde oog lijkt het cryptogram alleen wat lukrake symbolen te bevatten, maar Levasseur was een intellectueel die zowel Grieks als Latijn gestudeerd had en ook onderwezen was in de vrijmetselaarssymboliek.

Twaalf werken van Herakles

Sinds 1730 hebben talloze schattenjagers de handschoen opgenomen om het cryptogram te ontcijferen en de schat, die nu meer dan 100 miljoen euro waard zou zijn, te vinden. Reginald Herbert Cruise-Wilkins wijdde er zelfs zijn leven aan, maar in 1977 - na 27 jaar zoeken - overleed ‘De Schattenman’ zonder dat hij ook maar een stuiver had gevonden. Zijn zoon John heeft zowel de queeste als de bijnaam van zijn vader geërfd.

John, die achttien was toen zijn vader stierf, is een norse man. Niet onlogisch, als je overal waar je komt gevraagd wordt naar de vorderingen van je onderzoek. Maar eens hij over de schat begint te vertellen, leeft ‘Schattenman Junior’ helemaal op. Zijn ogen fonkelen, zijn glimlach is aanstekelijk. Hoewel hij al 58 is, lijkt hij nog altijd op de kleine knaap die - voorzien van rugzak, schatkaart en het eventuele ooglapje - denkt de schat te hebben gevonden. Want na al die jaren gelooft John dat hij de code eindelijk gekraakt heeft. De symbolen zouden geïnspireerd zijn door de Griekse mythologie, meer bepaald het verhaal over de Twaalf werken van Herakles.

Hij weet de schat liggen. Hij is er zeker van.

“Het gelijk van mijn vader bewijzen”

Zijn verhaal is er een van hoop en nooit opgeven, hoe klein de kans op succes ook is. “Het kan me niet schelen dat iedereen hier denkt dat ik gek ben”, aldus de man die niet alleen heel zijn leven maar ook al zijn spaargeld in de zoektocht heeft gestopt. “Dat dachten ze ook al van mijn vader, maar ik wil zijn gelijk bewijzen. En ik denk dat me dat ook zal lukken.”

In totaal heeft John al meer dan zestien hectare grond afgezocht op het eiland. Iets wat hem voorlopig alleen een buit van beenderen, pistolen, musketkogels en standbeeldjes opgeleverd heeft, maar nu denkt hij eindelijk de exacte locatie van de schat te hebben gevonden: “een grot die amper enkele stappen van zijn huis verwijderd is”. Specifieker wil hij niet zijn, uit vrees dat iemand de schat voor hem zal opgraven.

50 procent

John heeft dat zelf nog niet kunnen doen, omdat hij nog aan het sparen is voor een vergunning die hem toelaat om graafwerken te doen op staatseigendom. Zo’n vergunning kost echter 250.000 rupees (ofwel bijna 17.000 euro) en dat geld heeft John niet. “Als ik de schat opgraaf, moet ik ook nog 50 procent aan de staat afstaan. Maar 50 procent van 100 miljoen is ook nog veel geld, hé.”