Uiteraard spelen de confronterende verklaringen van beschuldigde Hikmet Emre hierin mee. Ook nu nog op het proces blijft de illegale Turk volhouden dat hij onder dwang anale seks met het slachtoffer moest hebben terwijl de wetsdokter dat niet kon staven met wetenschappelijke bewijzen.

Vrijwilligerswerk

Hikmet bleef tijdens de getuigenis van de vier zonen naar de vloer staren. De oudste zoon Thierry trof zijn moeder op 18 september 2014 dood aan in de logeerkamer van haar woning op de Elegaststraat. De andere zoon Peter had immers telefoon gekregen van de schooldirectrice dat de moeder al twee dagen niet was komen opdagen om de busbegeleiding te doen. Na de dood van haar man kwam ze door haar taak als busbegeleider weer onder de mensen. Het vrijwilligerswerk deed haar goed. Ze zat ook bij het bestuur van ziekenzorg.

Thuis sliep ze in de zetel, omdat het voor haar te moeilijk was om in het echtelijk bed te slapen, waar haar man overleed. Na zijn dood was Wies niet meer geïnteresseerd in een nieuwe relatie. Ze had het een tijdlang emotioneel moeilijk. Toen zonen Thierry en Peter in het huis kwamen, liep de hond hen tegemoet. Vreemd was dat er uitwerpselen van de hond op de vloer lagen. Boven in de logeerkamer zagen ze hun levenloze moeder in een plas bloed op de vloer liggen.

Sociaal persoon

De vier zonen omschreven hun moeder als een voetbal-mama en als een sociaal persoon. Met vriendinnen ging ze vaak ’s middags een hapje eten in de horecazaken in Eisden-Dorp. Haar gezondheid was goed. De zonen verklaarden dat hun moeder nooit een papiertje met de code bij haar bankkaarten zou steken. Ze gaf die zelfs niet op een papiertje aan haar zonen. Als er thuis klussen moesten gebeuren, dan deed ze beroep op twee vaste klusjesmannen. De renovatie van ramen en deuren had ze met haar oudste zoon besproken. Een Maasmechelse firma met een Turkse zaakvoerder voerde de werken uit.

Haar vier zonen en haar zes kleinkinderen betekenden alles voor Wies. Zij kwamen nooit iets te kort. Met haar vier zonen had Wies meermaals per week contact, hetzij via een bezoekje bij haar thuis, hetzij telefonisch. De zaterdag voor haar dood zat de hele familie nog samen op een verjaardagsbarbecue van een van de zonen. Wies was de mama en oma zoals altijd. Hikmet Emre beroofde haar op dinsdag 16 september van haar leven.