Reizen voor het werk: waarom het vaak bittere ellende is

© iStock

‘Bent u bereid om veel te reizen voor het werk? Dan hebben wij dé job voor u!’ Naar zulke vacatures kijken veel sollicitanten halsreikend uit. Want veel reizen, en er nog voor betaald worden ook: wie zou het niet willen? En toch is het soms bittere ellende.

Door een vreemde luchthaven lopen, een taxi nemen naar je hotel, de weg zoeken naar je perfecte maar anonieme hotelkamer, roomservice bestellen. De troosteloosheid van veel zakentrips wordt perfect weergegeven in Anomalisa, de stop-motionparel van Charlie Kaufman uit 2015. In The New York Times werd het hotelgedeelte van de film omschreven als ‘een metafoor voor emotionele vervreemding en maatschappelijke onverbondenheid. Het is een donkere nacht van de ziel die wordt weerspiegeld in een gratis ontbijtbuffet en bedden die worden opgemaakt voor het slapengaan.’ De Amerikaanse krant omschrijft het fenomeen als ‘hotel gloom’: een bittere melancholie die heel wat zakenreizigers overvalt wanneer ze de zoveelste hotelkamer van dertien in een dozijn binnenstappen.

Reizen voor het werk: waarom het vaak bittere ellende is
© Bart Schoofs

‘Jaja, we zijn weer eens terug van Dubai. Fantastische wolkenkrabbers en alleen maar zon, heel zeker. Maar toch ook vermoeiend. Het blijft werken.’ U hebt het vast al eens een kennis horen verzuchten. En geef toe dat u die kennis toen een verwend nest vond. Want op Instagram leek de trip perfect: blauwe hemel, sushi bij de lunch, een stadswandeling ter ontspanning en ’s avonds napraten in de hotelbar, cocktailtje erbij. Vermoeiend? Het zal wel. En toch heeft hij een punt. Het is sinds 2015 zelfs bewezen. Wetenschappers uit het Verenigd Koninkrijk en Zweden publiceerden toen een onderzoek met de veelzeggende titel A Darker Side of Hypermobility. Daarin omschrijven ze drie soorten nadelige effecten van veelvuldig reizen: de fysieke (jetlag uiteraard, maar ook een grotere kans op hartaanval en beroerte en een overvloedige blootstelling aan bacteriën en straling), de psychologisch-emotionele (stress en eenzaamheid) en de sociale (huwelijken en vriendschappen die op de klippen lopen).

Luizenkot

Johan De Loof kent het fenomeen. Tijdens zijn dertigjarige carrière als tolk schuimde hij heel wat internationale congressen af. Minstens drie keer per maand ging hij het vliegtuig op. En ook hij heeft dat nooit een romantisch idee gevonden. ‘Ik vond het vooral vermoeiend. Vaak moest ik een laatavondvlucht nemen en was ik pas om 22 uur ter plaatse. Met wat geluk stond daar dan iemand met een bordje met mijn naam erop die me naar het hotel bracht. Al was het woord “luizenkot” soms gepaster. Bij grote congressen wordt vaak veel geld uitgegeven aan dure hotelkamers voor managers en ceo’s. Voor de tolken blijft dan niet veel over. Eén of twee sterren, maximaal. Dan kan inderdaad een gevoel van hotel gloom ontstaan: broeierig hete kamers waar de airco niet werkt, met straatlawaai en overal stof. Niet bepaald ideaal, zeker als je de volgende ochtend rond 8.30 uur verwacht wordt om een speech over pakweg medische of religieuze thema’s te tolken.’

Reizen voor het werk: waarom het vaak bittere ellende is
© Bart Schoofs

Nu denkt u waarschijnlijk: voor die ceo ligt dat helemaal anders. Die krijgt er tenminste de luxe bij. Maar ook Saskia Van Uffelen, ceo van Ericsson Belux, vindt al die zakenreizen geen cadeau. ‘Ik wil de juiste balans tussen werk en privé blijven bewaren. Daarom probeer ik altijd te zoeken naar creatieve oplossingen. Als ik de ene keer naar een collega in Brazilië moet reizen, laat ik hem de volgende keer naar België komen. En ik maak vooral veel gebruik van technologie: met Skype kun je ook efficiënt communiceren.’

Wanneer Van Uffelen dan toch moet reizen, bijvoorbeeld naar het jaarlijkse Mobile World Congress in Barcelona, kiest ze niet langer voor een hotel. ‘Dat is me te onpersoonlijk. De laatste jaren hebben we samen met collega’s een appartement gehuurd via Airbnb. Dat is veel goedkoper en je voelt je toch een beetje thuis.’

Van Uffelen is zeker niet de enige die er zo over denkt, en dat maakt de hotelsector ongerust. Volgens Frank Bosteels, woordvoerder van reisorganisatie Connections, proberen steeds meer hotels dat thuisgevoel na te bootsen. ‘In New York zie je veel trendy zakenhotels kiezen voor kleinere kamers, waardoor er plaats vrijkomt voor gemeenschappelijke ruimtes: een winkeltje, salons, lounges enzovoort. En er worden steeds vaker activiteiten aangeboden, zoals een “wine hour”: een klein wijnbuffet waar gasten terechtkunnen voor een informele babbel.’ Tja, zo’n glas maakt die bittere pil toch wat zoeter. En het staat mooi op Instagram.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content