Pink: "Ik was boos en wilde graag een paar antwoorden"
Pink ging in haar "Dear Mr. President" dan ook geen enkele controverse uit de weg. Zo kwamen onder meer volgende thema’s aan bod: de oorlog in Irak en Afghanistan ("How do you dream when a mother has no chance to say goodbye?"), homoseksualiteit ("What kind of father might hate his own daughter if she were gay?"), daklozen ("What do you feel when you see all the homeless on the street?"), abortus ("What kind of father would take his own daughter's rights away?") en onderwijs ("How can you say no child is left behind?"). Tegelijkertijd verwees ze naar Bush als iemand die als kind wellicht weinig vriendjes had en later al eens graag naar de fles greep. Om hem uiteindelijk te verwijten: "You don’t know nothing ’bout hard work."
Pink: "Het is heus niet gegaan van: "Nu ga ik iets politieks schrijven. Ik ga Bush aanvallen." Het was eerder de bedoeling om een aantal dingen in vraag te stellen." (CNN, augustus 2008)
"Toen ik voor het nieuwe album begon te schrijven, was mijn hoofd compleet leeg. Ik las iedere dag The New York Times en geraakte er behoorlijk depressief door. Ik voelde me waardeloos, niemand zag me graag. En ik had niets te vertellen." (MTV, maart 2006) Maar uiteindelijk resulteerde dat dus in "Dear Mr. President".
"In dit nummer zit veel boosheid. Maar ik hoop dat het enige verandering teweegbrengt."
"Normaal schrijf ik dingen als: "Jij denkt dit, ik denk dat. Go to hell!" Maar in dit lied speelt de inhoud een grote rol. Ik heb, net als vele andere mensen, een aantal vragen en die stel ik in dat lied. In die vragen is natuurlijk een opinie geslopen, maar het zijn en blijven uiteindelijk vragen waarop ik een antwoord wil." (Jimmy Kimmel Live, april 2007)
Mensen zijn echt lichtgeraakt als het over politieke dingen gaat
"Het is behoorlijk narcistisch te denken dat de president van de VS naar een van mijn liedjes zal luisteren." (MTV)
"Ik hoop dat de president trots is op het feit dat we leven in een land waar je zulke dingen kan doen, waar we een afwijkende mening kunnen hebben, waar we kunnen praten, communiceren en onze meningen met anderen delen."
Dat communiceren en delen van opinies was vooral in de Verenigde Staten geen evidente zaak. Daarom bedankte ze Jimmy Kimmel uitvoerig toen ze haar lied in zijn programma mocht komen brengen: "Ik moet je zo erg bedanken, want je bent het enige programma in de VS dat me dit nummer laat zingen. Vanuit het diepste van mijn hart: dankjewel. Zelfs op de radio laat men me er niet over spreken. Mensen zijn echt lichtgeraakt als het over politieke dingen gaat."
Op de verkiezingsavond in november 2008 trad Pink op in Londen: "Het zijn vandaag verkiezingen. Oh God, wat ben ik nerveus. Maar we gaan winnen en dit zal dan ook de laatste keer zijn dat ik dit nummer zal zingen. Want de volgende president zal iedereen tegen zijn kont stampen. De wereld zal veranderen, of anders zal het lied herinnerd worden als een miskleun van jewelste." Uiteindelijk werd Barack Obama tot nieuwe president gekozen. Hij versloeg met verve de Republikeinse kandidaat John McCain.
Waarom is de wereld nog geen betere plaats?
In januari 2010 vroeg Music Mirror zich af hoe haar lied zou klinken, mocht het over Obama’s beleid gaan: "Ik heb voor Obama gestemd en ben bereid om te wachten op resultaten van zijn beleid. Omdat ik weet dat de vorige administratie er zo’n zootje van gemaakt heeft. Bij mij is het niet van: "We zijn nu 9 maanden verder, waarom is de wereld nog geen betere plaats? Mocht ik nu een lied maken over de president, dan zou het gaan van: "Ik ben hier voor jou en sta nog altijd achter je." Het zou een behoorlijk saai lied worden, denk ik."
Dat was het dus niet 10 jaar geleden, toen “Dear Mr. President” in Vlaanderen op de hoogste plaats van de hitparade terug te vinden was: