Louis Talpe schrijft een kinderboek: "Dit wordt zo'n hoofdstuk waarvan ik zeg: 'Fuck, dat was de max'"

Het zweet parelt op z'n voorhoofd, als Louis Talpe - rijkelijk te laat - de foyer van de Bourlaschouwburg binnenvalt. In de Kennedytunnel knalden vanochtend vier vrachtwagens opeen, en zoals dat dan altijd gaat in Antwerpen: alles en iedereen, tot diep in de binnenstad, stond vast. Louis is geagiteerd: hij heeft kunstgrepen moeten doen in het verkeer en het is nog een wonder dat hij er überhaupt is geraakt. Maar nee, dank u, hij hoeft geen decompressietijd, zegt hij. Het zal wel lukken. After all: he's a pro.


Het duurt geen twee minuten of elke seconde fileleed is vergeten, want Louis heeft een boek geschreven en eindelijk - oh éindelijk, en graag, en liever nog gisteren dan vandaag - mag hij daarover vertellen. Het heet 'Paniek om Amerigo', het is geschreven voor kinderen, er staan illustraties van de meesterlijke Ann De Bode in, en het zou al straf zijn als het deze winter niét in uw boekenkast belandt: de initiatiefnemer van dit boek is multinational Unilever, en het is op 150.000 exemplaren gedrukt - de laatste bladzijden nog warm wanneer u dit leest. Behalve in schoolbibliotheken komt het in alle vestigingen van Carrefour Hyper en Carrefour Market te liggen. Wie koopt voor 12 euro, krijgt er eentje. Gratis. Een sinterklaascadeautje, zeg maar.


Talpe is één brok enthousiasme. Hij ratelt. Meestal in het Vlaams, soms in het Engels, want zo is hij dat gewoon: sinds er afgelopen zomer een Scandinavische schone in z'n leven kwam, is Engels bij Talpe thuis de voertaal.

"Ik hield het gisteren voor het eerst vast. De gedrukte versie. Ik dacht: dat ik dát mag meemaken, zeg. Dat was een heel speciaal gevoel. Ik heb mezelf nooit als 'schrijver' gezien. Ik was het ook niet van plan. Basically I never aspired to be a writer. Het kwam ineens op m'n weg. Unilever contacteerde me. Dat was meteen raak. Ik dacht: let's do this."

"Unilever deed soortgelijke projecten al wel eens eerder. Toen waren het óók geen klassieke schrijvers met wie samengewerkt werd. Voetballer Wesley Sneijder. Actrice Katja Schuurman. Is het omdat ik een nogal breed publiek aanspreek? Van jong tot oud? Ik weet het niet. Ik was er alleszins heel blij mee. Soms moet je vechten voor dingen. Audities aflopen. Moeite doen. Maar dit kwam gewoon ... vanzelf."

"Met die cijfers ben ik niet zo bezig. Belangrijker is: dit boek kan kinderen aanzetten tot lezen. Iedereen ouder dan 7 kent mij nog als 'die gast van Studio 100'. En daar dan een boek van kunnen lezen? Misschien zijn er wel kinderen die dat tof vinden. Er zijn tijdens mijn carrière al wel wat momenten geweest dat ik dacht: 'Wauw, dit had ik echt nóóit meegemaakt als ik niet de bekendheid had die ik heb.' Dit is ook zo'n moment. Er zijn veel periodes in m'n leven waarvan ik zeg: 'Fuck, dat was de max, zeg.' Dit wordt ook zo'n hoofdstuk."